Proze religioze do sec. XIV/Vita de san Zoane Batesto

Da Wikivivàgna
Proze religioze do sec. XIV
Vita de san Zoane Batesto
In apiçe e ligatue; tra parentexi quaddre e lettie da azonze, tra parentexi tonde quelle da esponze; azonto maiuscole, pontezatua e diacrittichi (segondo a prononçia do 1745 descrita da-o Prien): acento aguçço = vocale longa, acento grave = vocale curta.

[p. 71r modifica]A loxo de Dee e della docissima Vergem Maria et de lo beatissimo et gloriosso meser san Zoane Baptesto, de lo quar voiemo dir arcuna cossa a so honor, e a dileto e a consoration de le anime le quae son soe devote. E no me intendo migha delle soe grainde virtue, perzochè e no savereiva, e anchor sum ben dicte da li santi, si che no intendo dir* in chosì soma autessa. Ma voio dir de la soa vita, meditandola e pensandola, picenim e grande. E chi leze pone mente a li fayti soi; che sera* soa mente fosse devota a penssar la vita de Criste, e pensar de quello piceno e grande, e della morte e della resurrection soa e gloria, no è da lassar per questo, perzochè penssar de ello e amarlo si è otima parte. E questo de messer san Zoane si facemo per dar recreatium a le mente inferme, e si è una overa garzonir, si che queste annime garçonir abiam una alegreza spiritual. E cossì imprendam a penssar de la vita de Criste et de la nostra Dona soa Maire. E se elli (no) troveram alegreza in penssar de li sancti in cotai cosse grazonil, quanto maormenti in penssar la vita de Criste, und'è tuta perfectium! E ausando la mente in queste [meditazioni] bassete, [sapranno] possa meio intrar a penssar le grainde cosse delli sancti. E cossì intrem a penssar de messer (de) Iesu Criste, chi a faito cossì boin li soi sancti. E queste cosse non sum aproae da mi, sal(v)vo quando se dixe che elle seam proae per la ihesia, ma me deleta de pensar cossì. E se a voi deleta de penssar pu cosse o per altro modo, si lo poei far e poeyve solasar, como a voi piaxe. E spetiamenti de questo de lo quar la ihexia fa festa della soa nativitae. E mete de ello che ello fo sancto in lo ventre de soa mayre, si che e sum certo che poa la soa vita fosse tuta santitae. E no si[sic] trova ni se dix[e] de ello, noma tuta santitae, si che singularmenti me piaxe che se possa penssar de ello picenim e grande, chi no fosse za a maor per[fe]tium, como è dito de sovra.


La prima parte meteremo de la soa nativitae fin che ello ze allo deserto.


La segonda parte cho[mo] ello conversa in lo deserto, fin a lo baptesmo.


La terza parte meteremo de lo baptesmo e de la soa morte.