Pagina:Italien112.pdf/151

Da Wikivivàgna

A loxo de Dee e della docissima Vergem Maria et de lo beatissimo et gloriosso meser san Zoane Baptesto, de lo quar voiemo dir arcuna cossa a so honor, e a dileto e a consoration de le anime le quae son soe devote. E no me intendo migha delle soe grainde virtue, perzochè e no savereiva, e anchor sum ben dicte da li santi, si che no intendo dir* in chosì soma autessa. Ma voio dir de la soa vita, meditandola e pensandola, picenim e grande. E chi leze pone mente a li fayti soi; che sera* soa mente fosse devota a penssar la vita de Criste, e pensar de quello piceno e grande, e della morte e della resurrection soa e gloria, no è da lassar per questo, perzochè penssar de ello e amarlo si è otima parte. E questo de messer san Zoane si facemo per dar recreatium a le mente inferme, e si è una overa garzonir, si che queste annime garçonir abiam una alegreza spiritual. E cossì imprendam a penssar de la vita de Criste et de la nostra Dona soa Maire. E se elli (no) troveram alegreza in penssar de li sancti in cotai cosse grazonil, quanto maormenti in penssar la vita de Criste, und'è tuta perfectium! E ausando la mente in queste [meditazioni] bassete, [sapranno] possa meio intrar a penssar le grainde cosse delli sancti. E cossì intrem a penssar de messer (de) Iesu Criste, chi a faito cossì boin li soi sancti. E queste cosse non sum aproae da mi, sal(v)vo quando se dixe che elle seam proae per la ihesia, ma me deleta de pensar cossì. E se a voi deleta de penssar pu cosse o per altro modo, si lo poei far e poeyve solasar, como a voi piaxe. E spetiamenti de questo de lo quar la ihexia fa festa della soa nativitae. E mete de ello che ello fo sancto in lo ventre de soa mayre, si che e sum certo che poa la soa vita fosse tuta santitae. E no si[sic] trova ni se dix[e] de ello, noma tuta santitae, si che singularmenti me piaxe che se possa penssar de ello picenim e grande, chi no fosse za a maor per[fe]tium, como è dito de sovra.


La prima parte meteremo de la soa nativitae fin che ello ze allo deserto.


La segonda parte cho[mo] ello conversa in lo deserto, fin a lo baptesmo.


La terza parte meteremo de lo baptesmo e de la soa morte.



Aora incomençemo la prima parte.

Dixem li sancti de messer san Zoane che ello fo lo piu singolar homo chi may nascece in questo mondo, salvo la persona de Criste. E questo se conprende per le cosse chi sum dite de ello. Prumeramenti che ello fu annuntion[sic] da l'angelo a personne chi mai n'am inzenerao e chi paream for de sperança de may avey figioi. E [que]sto se demostra, chè Zacharia no credè alle parolle de l'angero fin a [tan]to che ello no ave lo segnar, çoè che ello stete muto. E grande cosse parce a Zacharia e alla soa dona