Piaggio M. - Poesie 1846/Esopo Zeneize/A Morte e o Mëgo

Da Wikivivàgna
Esopo Zeneize de Martin Piaggio
A Morte e o Mëgo
[p. 180 modifica]

FOA CVI.


A MORTE E O MEGO.


Un giorno a sciâ Cicchetta,
Stanca e frûsta da-o troppo travaggiâ
Per tante stragi e mâ
Fæto pe-o mondo, e voendo sollevâse
Ghe vìgne in coêu de fâse
Tra i so ciù cäi seguaçi,
E quelli ciù capaçi,
O so primmo ministro
Per poeìse a l’occaxon confiâ con lê,
E dâghe i so segretti e i so pappê.

Un conseggio de Stato a fè ciammâ,
A fè bûttâ ûn proclama per fâ intende

[p. 181 modifica]

A chi ghe voeiva attende
Ch’o se dovesse primma presentâ
A-o so bûrrò, ch’a voeiva examinâ
I meriti co-i drïti de ciascûn ,
Che tûtti ben inteixi e valûtæ,
A l’aviæ dæto o posto a chi se sæ.

Ecco sûbito ven tûtti i malanni
Do mondo accompagnæ
Co-i processi verbali di so danni.

A primma a comparî comme a ciù lesta
A fù Madamma Pesta
C’ûnn-a faccia da Ebrea,
Pinn-a de tacche e de negroîn pe-a cëa;
A fesse ûn ramaddan
Ch’a se sentì træ miggie da lontan
Pe-o so fiato ammorbante e velenoso ,
E pe-o so nûmeroso
Séguito chi a circonda da per tûtto,
Solitûdine, orrô, rovinn-a e lûtto.

Secca comme ûn agûo,
C’ûn müro zù appissûo,
Giana comme a polenta,
Tûtta pelle e osse a Freve se presenta
Adaxo adaxo, ch’a no poeiva andâ:
Dopp’ëssise assettâ
A mostrò scrito in ciù de çento liste
Tûtte e stragi e conquiste
Fæte per so comando , e ûn conto riondo
D’ommi, donne e figgiêu levæ da-o mondo;
A piggia posto. — Arriva dopo lê

Vestïo tûtto ä françeise e de bon gûsto,
Ma stanco, rotto e frûsto
C’ûnn-a scrossoa per pê

[p. 182 modifica]

C’ûn mezo naso solo, ûn êuggio guerso,
Unn-a gamba stroppiâ ,
Un brasso arrensenïo e l’atro perso,
Quello Morbo vegnûo da-o Nêuvo Mondo
Ch’o l'avvelena i ommi con piaxeì,
E chi o tocca ghe lascia o pelle o peì:
O l’intra ranghezzando,
Urlando e giastemmando,
Ma primma o fesse a tûtti ûn bello inchin
C’ûnn-a grazia ch’o paeiva ûn Paregin.

Doppo de lê se presentò a-o bûrrò......
Ma se voëse aoa chì tûtti contâ
I membri che gh’andò,
No a finieivo mai ciù;
Ognûn se pêu figûâ
Questi mostri d’inferno lì assettæ,
Tûtti pin d’anscietæ
Che aspëtavan dä Morte a decision,
E ognûn (fra lê dixeiva) quello son.

Se særa dunque e porte:
Isa sciù drita a Morte,
E cö so müro brûtto
A squaddra da per tûtto,
Ghe paeiva che mancasse quarchedûn:
A l’ammïa e a remïa,
Ghe pâ d’ëse tradïa,
A sa che o so comando o l’è specifico,
A vedde ûn posto vêuo senza nisciûn,
A dixe, là ghe manca o sciô Magnifico!
E alzando forte a so tremenda voxe,

A disse : veddo ben
Che quello chi no ven

[p. 183 modifica]

O meita ciù che voî tûtti assettæ
Pe-a so modestia che mi stimmo assæ;
Ma no sä mai ciù dito,
Che quest’ommo ch’o l’è o mæ brasso drito
Mi l'aggie defraudôu
D’ûn premio ch’o s’a troppo ben meitôu.

Amixi cäi, ve prego
De riconosce lê per mæ Ministro,
Chè mi conoscio o Mego,
E so ch’o vâ ciù lê che a Pesta e a Guæra
E quanti seì per spopolâme a tæra:
Andæ, seì licenziæ;
A sûnnò a tromba, e a porte spalanchæ
A o fesse proclamâ con voxe forte:
« Mego Ministro prinçipâ da Morte.

Oh Voî che professæ
Quest’arte salûtare,
Bravi Meghi d’anchêu, no v'arraggiæ;
A Föa che ho chi contôu
A parla ancon de quelli Meghi antighi
Do secolo passôu
Che ne saveivan meno che i ombrighi,
No de voî che ve fæ per nostra sorte
Ciammâ con gran raxon
Ministri de salûte e non de morte.