Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/200

Da Wikivivàgna

C’ûn mezo naso solo, ûn êuggio guerso,
Unn-a gamba stroppiâ ,
Un brasso arrensenïo e l’atro perso,
Quello Morbo vegnûo da-o Nêuvo Mondo
Ch’o l'avvelena i ommi con piaxeì,
E chi o tocca ghe lascia o pelle o peì:
O l’intra ranghezzando,
Urlando e giastemmando,
Ma primma o fesse a tûtti ûn bello inchin
C’ûnn-a grazia ch’o paeiva ûn Paregin.

Doppo de lê se presentò a-o bûrrò......
Ma se voëse aoa chì tûtti contâ
I membri che gh’andò,
No a finieivo mai ciù;
Ognûn se pêu figûâ
Questi mostri d’inferno lì assettæ,
Tûtti pin d’anscietæ
Che aspëtavan dä Morte a decision,
E ognûn (fra lê dixeiva) quello son.

Se særa dunque e porte:
Isa sciù drita a Morte,
E cö so müro brûtto
A squaddra da per tûtto,
Ghe paeiva che mancasse quarchedûn:
A l’ammïa e a remïa,
Ghe pâ d’ëse tradïa,
A sa che o so comando o l’è specifico,
A vedde ûn posto vêuo senza nisciûn,
A dixe, là ghe manca o sciô Magnifico!
E alzando forte a so tremenda voxe,

A disse : veddo ben
Che quello chi no ven