Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/199

Da Wikivivàgna

A chi ghe voeiva attende
Ch’o se dovesse primma presentâ
A-o so bûrrò, ch’a voeiva examinâ
I meriti co-i drïti de ciascûn ,
Che tûtti ben inteixi e valûtæ,
A l’aviæ dæto o posto a chi se sæ.

Ecco sûbito ven tûtti i malanni
Do mondo accompagnæ
Co-i processi verbali di so danni.

A primma a comparî comme a ciù lesta
A fù Madamma Pesta
C’ûnn-a faccia da Ebrea,
Pinn-a de tacche e de negroîn pe-a cëa;
A fesse ûn ramaddan
Ch’a se sentì træ miggie da lontan
Pe-o so fiato ammorbante e velenoso ,
E pe-o so nûmeroso
Séguito chi a circonda da per tûtto,
Solitûdine, orrô, rovinn-a e lûtto.

Secca comme ûn agûo,
C’ûn müro zù appissûo,
Giana comme a polenta,
Tûtta pelle e osse a Freve se presenta
Adaxo adaxo, ch’a no poeiva andâ:
Dopp’ëssise assettâ
A mostrò scrito in ciù de çento liste
Tûtte e stragi e conquiste
Fæte per so comando , e ûn conto riondo
D’ommi, donne e figgiêu levæ da-o mondo;
A piggia posto. — Arriva dopo lê

Vestïo tûtto ä françeise e de bon gûsto,
Ma stanco, rotto e frûsto
C’ûnn-a scrossoa per pê