Ms. Ricci 1080-2/Con re piccozze in'orde apparreggiè

Da Wikivivàgna
Ms. Ricci 1080, sec. XVIII
Maschera dri Schiappuoeì dre Legne
in notta di rafronti co-a verscion stampâ do 1575
[p. 19v modifica]
Maschera dri Schiappuoeì dre Legne

1.
Con re piccozze in orde appareggiè
per schiappave re legne chi vegnimmo
e se intri boschi lavoà ne fè
ro lavò se non cioeve ben compimmo
e à vuoì chi rente à veì schiappà ne stè
ro cuoè come re legne ben v'arvimmo
se ben o cuoè ciu duro ve trovemmo
che a re ciu dure legne che schiappemmo.

2.
Se ben re legne verde ve trovemmo
tanto ben ve re semmo nuoì schiappà
che attacaghe o fuoego presto femmo
senza che troppo ghe fassè sciuxà
e boggì ra pignatta ve fassemmo
come missa l'havei sciù ro brandà
ben che sen legne verde in sugo ancoa
che bruxando, ro lete zù ghe scoa.

3.
Se legne sotta verde emmo d'arvì
quando ferle novelle de seppon[1]
megio, e ciu vuoentè i usemmo arvì
che quando per veggezza secche son
donca fin, che i haveì verde, e gentì
schiappà ve re deì fà da schiappoù bon
che à fà schiappà re vieggie no trovè
sarvo se ro schiappoù non strapaghè.

4
D'arrobà legne sacchi no portemmo
come i atri schiappoeì fan pre o contorno
anzi nuoì che d'amò bersaggio semmo
tante freccie amorose hemmo d'attorno
che some, e faxi à vuoì dà ne possemmo

[p. 20r modifica]

per a pugnatta vostra, e per o forno
e ben de bruxane donne meritè
d'este freccie d'amò, ch'assende fè.

5
Da i oeggi donde amò prexon fè vuoì
un'amoroso fuoego n'esce fuoè
che re verette ch'emmo attorno nuoì
n'assende, e fa bruxà fin à ro cuoè
ma de bruxa per così cieri suouij[sic]
come son ri vostri oeggi non ne duoè
anzi bruxà per lò tanto gustemmo
ch'intro fuoego un Pareizo nuoì provemmo.

6
E intro vostro d'amò bosco divin
chi è sempre verde, e ciù[2] de mille odouì
con ra picozza dell'inzegno fin
vorentè donne v'intremmo[3] nuoì
onde se vuoì vorreì, seia, e mattin
fasci de groia ve faremmo à vuoì
che per lò vive sempre ve faemmo
se ben schiappoeì de legne ve paremmo.

7
Zà s'accosta ra nuoette, se ben vuoì
pareì da miezo giorno ancora fè
che in cangio d'oeggi haveì si cieri suoì
che l'orba Zena tutta illuminè
s'arvì donca vorreì ri boschi à nuoì
che a luxe in vuoì manche, non aspettè,
che o dì presto passa, e a nuoette ven
ch'intrà [ciu] per i boschi non conven.

  1. dí se pon
  2. cin
  3. intrereimo