Pagina:Ricci 1080-2.djvu/41

Da Wikivivàgna

per a pugnatta vostra, e per o forno
e ben de bruxane donne meritè
d'este freccie d'amò, ch'assende fè.

5
Da i oeggi donde amò prexon fè vuoì
un'amoroso fuoego n'esce fuoè
che re verette ch'emmo attorno nuoì
n'assende, e fa bruxà fin à ro cuoè
ma de bruxa per così cieri suouij[sic]
come son ri vostri oeggi non ne duoè
anzi bruxà per lò tanto gustemmo
ch'intro fuoego un Pareizo nuoì provemmo.

6
E intro vostro d'amò bosco divin
chi è sempre verde, e ciù[1] de mille odouì
con ra picozza dell'inzegno fin
vorentè donne v'intremmo[2] nuoì
onde se vuoì vorreì, seia, e mattin
fasci de groia ve faremmo à vuoì
che per lò vive sempre ve faemmo
se ben schiappoeì de legne ve paremmo.

7
Zà s'accosta ra nuoette, se ben vuoì
pareì da miezo giorno ancora fè
che in cangio d'oeggi haveì si cieri suoì
che l'orba Zena tutta illuminè
s'arvì donca vorreì ri boschi à nuoì
che a luxe in vuoì manche, non aspettè,
che o dì presto passa, e a nuoette ven
ch'intrà [ciu] per i boschi non conven.

  1. cin
  2. intrereimo