Ms. Marston 56/De li trenta grai de messê san Ieronimo/21

Da Wikivivàgna
Manoscrito Marston 56, 1465
De li trenta grai de messê san Jerömmo
Lo vigeximo prumê grao si è consegio
azonto maiuscole, pontezatua, tratin inte forme interrogative e diacrittichi (segondo a prononçia do XVIII sec. e e reggole do Prien do 1745; ecetto "ë" = æ, "ö" = œu);
lasciao a tirde in sciâ "n", in corscivo i atre ligatue, in apiçe e coreçioin posterioî; tra e parentexi quaddre e lettie da azonze, tra e tonde quelle da esponze;
[p. 170r modifica]

Lo vigeximo primo grao si è consegio.

Lo vigeximo prumê grao si è consegio, de lo quâ Xe. disse in lo Evangerio che o vègne a ello um segnô chi ge disse: "Segnô che poss-ê fâ asochè e abia vita eterna?" E messê Ihu. Xe. ge respoze: "Oserva li mê comandamenti." E quello ge respoze: "Segnô, e' li o oservai fin in la mea zoventura." E lo Segnô ge disse: "Se ti vöi esse preffeto, va e vendi tuto quello che ti ë e dalo a li poveri e seguime." E in questo Xe. ne consegna che non demo dâ atro consegio cha quello de la sarvaciom, non ostante che quello non fosse contento de quello consegio e si se partì quaxi como irao. E pöa Xe. disse a li söi disipori: "Vorei-vo anchon andâ?" E san Pero ge disse: "Segnô, a che demo noi andâ, che ti ai parolla de vita eterna." E a questo messê Ihu. Xe. disse: "Persochè lo homo dè fâ ogni cossa con consegio, asochè o non se possa pentî."

E santo Agusti[sic] dixe: "Quella cossa pu iusta che fassa lo homo si è a Dee pu honesta quanto a lo secullo e tanto pacifficho in si mesmo si è de demandâ consegio e de oservallo bem e si de demandâ de tuto quello che ello a a fâ. E anchora de savei demandâ consegio da quelli chi am otoritë de ameistrâ e cognossimento de consegiâ. E pöa o fa mestê che lo homo abia descreciom, asochè o sapia prende lo megio consegio de che l'abia segno de descreciom e cossì o lo dè dâ a lo so prossimo. E anchora o dè vei so che o dè fâ, como dixe san Jacomo, che chi a bezögno de consegio si lo demande da quello chi dà tuti li bem, e cossì o dè mostrâ fâ tuti li atri. E certo sorve tuti li atri consegij che lo homo possa avei si è da Xe., persochè Xe. fo doto sorve li doti, e quello consegio è sorve li atri consegi, soè chi piaschum chi vö esse perfeto vaga e venda tuto quello che ello a e che o lo dage a li poveri e che o segoe Xe. E la raxom si è, per che Xe. consegia questo, per quatro modi ò seam raxoim: la promera si è perchè lo homo refreña megio lo rê dexiderio in la povertae che non fa in le richesse; la segonda si è per la peña de la povertae de che o pruga megio le soe peccë; la terssa si è che quando lo homo a men a goardâ in questo mondo o sercha tanto pu li bem de vita eterna; la quarta è che quando lo homo acata pu e' l'achata pu in li bem sprituai.