Ro Chittarrin/In ra coronaçion dro serenissimo Giambatista Negron

Da Wikivivàgna
Ro Chittarrin, o sæ strofoggi dra muza de Steva de Franchi
In ra coronaçion dro serenissimo Giambatista Negron


[p. 142 modifica]
Ro Chittarrin Zeneize in ra Coronaçion

dro Serenissimo

GIAMBATISTA NEGRON.


Dunque, stavo fra mi dixendo un giorno,
Non intrerò in conçerto,
Mutto, mortificao, misso in disparte?
Quando non gh'è contorno,
Non gh'è lao sì dezerto,
Dro mondo non gh'è parte,
Che intonâ da per tutto non se sente
Giambattista Negron in voxe e in carte.
Ah sì. Vœuggio passâmene all'averto,
Per dâ libero sfœugo à re mæ mente,
Che nisciun sà de cose me lamente.

2
Così fantasticando da mi mæximo,
Vaggo drito à ro ponte
De Carignan, poi passo à Santa Cæra,
Com'un chi è fœu de sæximo.
De là veggo ro Monte,
Dro Bezagno ra gæra,
E d'Arbâ re deliçie e ra costera,
Con ri âtri lœughi à quelli faccia fronte,
Che zà me fan vegnî versi à miggæra.
Ma aora in Pindo non son ciù quello ch'era:
Re Muze me fan beffe e brusca cera.

3
Così per re Muragge ranghezzando,
Stanco arrivo à ra Stria,
E póso lì sciù d'un cannon re braççe.
Biao ti, Ballin, che quando

[p. 143 modifica]

Ti voreivi armonía,
Guarda ch'a te mancasse!
Ra tò çittara sempre in queste ciazze
Respondeiva à ra primma fantaxía
ò de gloria ò d'amô ch'a te piccasse.
Quella tò voxe che no mai descazze,
Ti soffriræ, Ballin, che non l'assazze?

4
Mentre m'allagno, ra senestra oreggia
Tirâ dôçe me sento.
Me vózo, e veddo (ælo ombra ò corpo vivo?)
Pescao chi me resveggia
Da ro mæ sbattimento,
E se ne rie. M'asbrivo
Per agguantâro, e lê pronto me cianta
Uña çittara in man, e comme vento
Me sparisce da ri œuggi. E aora? son vivo?
Stravañio mi, ò m'assœunno? In ære spanta
Sento uña voxe: Son Ballin. Và, e canta.

5
Ressâto de piaxei: pronto m'appendo
L'instrumento à ro collo:
Piggio ra penna in man, strenzo ri attasti:
D'un vivo estro m'aççendo:
Camiño à rompicollo
Verso l'Ærco, e ri tasti
E re corde toccando. Voxe cæra,
Me ven, rimme çernúe, rimme à tracollo.
In ro quartê dri léppeghi e contrasti
Son arrivao. Portoria è tutta in æra:
Dro Duxe sento fâ parli e gazzæra.

6
Giambatista Negron in âta voxe
Vaggo cantando, e sento

[p. 144 modifica]

Fâ da tutti i Quartê ro retornello.
L'è chì Ballin dra foxe,
Ciù dri matti contento,
Dixeiva questo e quello,
O l'ha çernuo ra bella occaxion.
E Piccapria scorratto in un momento,
Ro Borgo dri Lanê per Pontexello,
E Sant'Andria, Ravecca e Nopprion.
Dappertutto se cria; Viva Negron.

7
E chi dixe, ch'o porta scrîto in façça
Senç'arte cortexia:
Che ro sò sì e nò son sempre quelli:
Ch'o reçeive e o l'abbraçça
Chi se sæ, e o l'invîa
A fâ ri sò appelli
Quanti recorran sença mai refúo:
Che à reméttese in lê ognun se fîa
D'aveine à piñe moen, non à strepelli,
Ro fæto sò fin à un dinâ menúo,
E ro sò drîto cæro e deçernúo.

8
E chi dixe, che fin quand'un ha torto,
E lê non pœu non dâro,
O ghe ro fà capî con tanta graçia,
Che no occôrre conforto
Per quello da quetâro,
Ma che anzi o ro ringraçia,
E se ne và con re sò mente in paxe:
Che per fásero amigo e demorâro,
Basta dâghe occaxion de fâ uña graçia;
Che quanto poi l'avei zovao ghe piaxe,
Tanto de fâne ciaçça ghe despiaxe.

[p. 145 modifica]


9
Tutti à uña voxe, e mi ghe staggo attento,
Com'un chi resta astræto,
E quanto manco o pâ, tanto ciù o sente.
Veítero lì depento:
Questo è ro sò retræto:
Ro Sô, chi è sempre arrente
A noî, sibben ch'o l'è tanto lontan,
Chi non se stanca mai de fâ ben fæto,
E de sempre zovâ non mai se pente.
Tutti parlan così de man in man,
Ro Mœu, Valoria, Prê, Carmo, e Sarzan.

10
Zà tutto Zena ho scorso, e arrivo à Banchi.
O' lì sì che se canta
D'un Prinçipe sì degno in voxe cæra!
Che de parlâ mai stanchi,
Dra lode che s'è spanta
Rebomba tutta l'æra:
Ognun repiggia, e da ogni lao me sento
Recomençâ ro ton: ognun se vanta
D'arvî non uña veña, ma sciummæra
De conçetti, maggioî d'ogni ornamento,
Da soverciâme çento votte e çento.

11
Tutta ra Lógia tutta à reo ressœunna
Dro traffego defeizo
Da ro Duxe Negron. Ciù in là à man drîta
De San Pê ro Mâ sœunna
Ra tromba, ch'o l'ha reizo
Con premura infinita
Respettao per ri porti in ogni Stato:
Che ro sò nomme s'è tanto desteizo:
Ra sò conduta da per tutto è scrîta,

[p. 146 modifica]

In Toghe Camerali e dro Senato,
E in quanti groei pœu dâ ro nostro Stato.

12
E questo è ninte à pêto dro scciamaçço,
Che da Sanzorzo usciva,
Protettoî, Portofranco, Sâ, Dogaña,
E de d'âto e da basso:
E da ogni lao s'ódiva
Rebombâne ogni taña,
E re gran Sale e re Canzellarie
Con l'eco replicavan mille viva
D'ogni ceto de gente, che à ra ciaña
Favan mattoî de scialli e d'allegríe,
Da fondo sccetto de cœu grato uscíe.

13
In questo fâ, che novitæ è questa?
Un griffon dro soffito
Cara zù, e à ri pê o me s'asquaccia.
Ghe sâto in groppa, e lesta
Man à ri crin. Lê fîto
S'addriçça, e fœura o caccia
Re grand'are, re griffe o ponta in terra,
E o se destende sciù re gambe drîto:
Poi con un slanço da ri teiti o smaccia:
Piggia verso Levante, e o non s'atterra
Che à Pisa, donde ogni savei se serra.

14
Sciù ra sponda dell'Arno lì à re Sette,
Cegando basso un'ara,
Da ra sò vœuga per ro liquido ære
Ro griffon se desmette.
Mi desmonto à ra cara
Dro ponte; e mille cære
Voxe intendo parlâ dro Duxe nostro

[p. 147 modifica]

Che ghe voreiva poco à indovinâra,
Che averæ Zena conosciúo re rære
Qualitæ de Negron, e ra Coroña
Avræ dæto à ra sò degna persoña.

15
Bastava veiro, per restâghe scciavo
Dre sò boñe manere,
Osservâne re pratiche e ri amixi,
Odî dro zove bravo
Re massime severe
Temperæ de sorrixi,
De barçellette e baxamoen à tempo,
Con çerte graçie naturæ sincere
De burlattâ, ni fâse mai nemixi:
Savei, comme o spendeiva ro sò tempo,
Trovando à ogni studio e lœugo e tempo.

16
Ho inteizo assæ. Torno à ro mê portante:
Remonto e ro speroño.
De botto zù per Arno in mâ me trœuvo:
Vózo spalle à Levante:
Sercio e Magra abbandoño,
Portovenere aprœuvo.
Zà son a Portofin, zà ro Bezagno
Veddo da lonxi: zà à Ballin raxoño
De quanto ho visto, e dro piaxei che prœuvo
D'aveimero piggiao meistro e compagno,
D'un Prinçipe a parlâ si bon e stagno.

Figgia d'un chittarrin, cançon Zeneize,
Vatte à mette à ri pê dro Trono, e quieta
Sença pretende aspêta
Solo un œuggiâ corteize.