Ro Chittarrin/Pe ra coronaçion dro sereniss. duxe Ridolfo Emilio Maria Brignore

Da Wikivivàgna
Ro Chittarrin, o sæ strofoggi dra muza de Steva de Franchi
Pe ra coronaçion dro sereniss. duxe Ridolfo Emilio Maria Brignore


[p. 138 modifica]
Pe ra Coronaçion dro Sereniss. Duxe
RIDOLFO EMILIO MARIA BRIGNORE.


Fœura fœura de chì, povera Muza
Zeneize: a non è questa
Per ro tò chittarin
Istoria da cantâ. Basta per scuza,
Che vœu questa gran festa
Corde d'argento, e d'oro ri cantin,
Gran testa e gusto fin,
Pêto de bronzo, e voxe de cannon
Bastan amarapeña
À cantâ ra scaretta
Dra muxica che vœu questa fonçion,
Da spaventâ ra veña
Ciù latiña e ciù netta
De quanti moæ de Pindo in sciù ro sccœuggio
Ra lellora han giasciao con l'orofœuggio.

2
Ognun chi dagghe à quello Trono un sguardo,
O ghe vedde là sêze
Træ gran figure in ære,
Degne d'adoraçion ciù che d'asguardo;
Ni l'œuggio ghe pœu rêze
À ri lampi che brillan à miggære
Sciù quelle auguste e cære
Persoñe, che stan lì per figurâ
Re Virtù dro Comando
Con veritæ de fæto,

[p. 139 modifica]

Megio de quello che non sà pensâ
Un Poeta, faççando
À capriçio un retræto
De quello che o vœu fâ credde à ra gente,
Quando son sœunni e fóre ben depente.

3
Ma chì a non và così. Miræ là in mézo
Quella cera chi spira
Gravitæ e contegno.
Sciù ra fronte lezei, comme mi lezo,
Giustiçia, chi non mira
Nisciun in façça per nisciun sovegno:
Che con tutto l'inzegno
No pensa che à tegnî drîte à livello
Re barançe de Zena:
E chi cióde re oregge
À recomandaçion de questo e quello:
Chi moæ no cangia scena,
E despensa paregge
Re oggæ à ognun dri çittadin chi vegne,
E a fâ capî ra sò raxon s'inzegne.

4
Dall'un e l'âtro lao tegnan desteize
Re braççe à re barançe
Doî âtri personaggi,
Che finzan, un zelo ben inteizo
Dre nostre lezze e usançe,
Chi non se cangia per menaççe ò sbraggi:
L'âtra, che, à ri vantaggi
Dra Giustiçia no moæ faççando guerra,
Mette fren à ro troppo,
E finze ra Clemença.

[p. 140 modifica]

Tutte persoñe vere in sciù ra terra,
Non vixioin, che à galoppo
Trottando spande in crença
Ro Pindo, ro Parnasso, e l'Ippocrene
Che son dri sfaccendæ re cantilene.

5
Miræghe ben chi son. Quello è ro Duxe
Dri Brignore Ridolfo,
Dro quæ se piggio à dîne
Quello che vórræ dî quella sò luxe,
M'allargo, e façço golfo
Sì grande in âto mâ da non uscîne:
E se pœu ben capîne
Tanto ò quanto ro reizego, chi vóze
Un œuggio sciù ra vitta,
Ch'o l'ha menao fin aora
In vexende continue e fadigoze.
Carta ni calamitta
Non sà infirâ ciù un'aora,
Chi me ghie à piggiâ terren, se façço
Veira a parlâne, e à fâ camin m'amaçço.

6
Quella à man drîta, chi no pâ capaçe
Solo à fâ ben à tutti,
Ghe vœu poco à capî
Che l'è ra sò compagna: d'assettâse
Degna, e de rende mutti
Ri statuti, che vœuran proibî
À re donne d'unî
Ro Regno, che pur troppo noî ghe demmo,
Con ro Trono, sarvao
Pe ri ommi tutto intrego;

[p. 141 modifica]

Che ro rigô de quello grao supremmo
De rende moderao
L'è tutto ro sò impiego.
Questa l'è ra gran damma Pellinetta,
Che à veira in Trono a l'è fortuña e incetta.

7
L'âtro à senestra, carrego de parme
E de verdi orofœuggi,
O l'è Zane Françesco;
Che sciù re braççe vistose tant'arme
Caræ scìù questi scœuggi,
Chi pareivan mirâ Zena in cagnesco,
De testa sempre fresco
O l'ha fæto stupî fin ri iñemixi:
Chi provvedendo à tutto,
In mêzo à re tempeste
Se ra passava in doî fatti sorrixi:
Ma in dâ recatto à tutto,
Bon per çento âtre teste.
Portava scrîto in tutta ra persoña,
Zelo dra Libertæ e dra Coroña.

8
Aora vegnîme à di, Muze mæ care,
Che l'è tempo de fâ cançoin e farçe.
Mi no sò manco donde incomençâre:
Non perchè sæan scarse
Re materie da fâ poemmi intreghi:
Ma non vâ che fadighe in sforçi e preghi;
Che tremmo solo de mirâghe in façça,
E de poîra ro cœu deventa giaçça.