Piaggio M. - Poesie 1846/Esopo Zeneize/O Lô e a Grûa

Da Wikivivàgna
Esopo Zeneize de Martin Piaggio
O Lô e a Grûa
[p. 66 modifica]

FOA XXXVII.


O LÔ E A GRUA.


Unn-a votta a ûn Lô affammôu,
Per mangiâ de strangoggion,
Ghe restò in ta göa ciantôu
Un ossetto de piccion ;

[p. 67 modifica]

O soffriva a ciù no dî,
Con pericolo de moî;
O spedì da tûtte e bande,
Promettendo ûn premio grande
A qualunque di animæ
Poëse avei l’abilitæ
Con meixinn-e o con segretto
De levâghe quell’ossetto.

Da ogni parte ne vegnì
Per tentâ quella gran cûa,
Ma nisciûn mai ghe riuscì;
Finalmente arriva a Grûa,
Che mettendo in bocca a-o Lô,
Con do reizego e do sûô
O so collo a gh’arrancò
Quell’ossetto, e a o liberò.

Tûtta allôa, contenta a Grûa,
Domandando a-o Lô sanôu
Per mercede da so cûa
Quello premio proclamôu,
O ghe disse: impertinente!
Audaçiosa! sconoscente!
Ti m’hæ misso a testa in bocca,
No te l'ho manco sciaccâ,
Che atro premio che te tocca?
Ti è ancon troppo ben pagâ!

Povea Grûa manco a l’ansciò,
Quaccia quaccia a se n’andò,
Ma a restò contenta assæ
D’avei fæto quell’azion,
E aveì reizo a sanitæ
A ûn ingrato e mascarson,

[p. 68 modifica]

Perchè a disse fra de lê,
Sö ricompensâ da-o Çê.

Quante votte a-o mondo avven
Che da chi se fa do ben
S’ha di casci in ricompensa;
Ma bezêugna aveì paziensa,
Consolâse fra de Lô,
Aveì fede ne-o Segnô,
Che se i ommi ingrati son,
Lê dà sempre o guiderdon.