Piaggio M. - Poesie 1846/Esopo Zeneize/A Formigoa e a Farfalla

Da Wikivivàgna
Esopo Zeneize de Martin Piaggio
A Formigoa e a Farfalla
[p. 75 modifica]

FOA XLII.


A FORMIGOA E A FARFALLA.


Un giorno ûnn-a Formigoa
Dä tann-a, travaggiando,
A vedde ûnn-a Farfalla
Chi andava svolazzando[1]
Senza piggiâ respïo
Pe ûn campo tutto scioïo.

[p. 76 modifica]


Veddendo quell’insetto
Vestïo de tanti coî,
Lûxî ciù che l'argento,
Sussâ e ciù belle scioî,
Pösâse, andâ, tornâ,
E fâ cose ghe pâ;

A disse: oh comme brûtta!
M’ha fæto a Sciâ Natûa,
Senz’äe, coscì piccinn-a,
No posso fâ figûa,
Nisciûn manco m’ammïa!
E intanto a ghe sospïa.

Capita tûtt’assemme
Un sciammo de Figgiêu;
Veddan quella Farfalla,
Ognûn piggiâla a vêu,
E stûdian a manëa
De fâla prexonëa;

Mandilli e sasci all’aja,
Cappelli e berrettin
Cacciòn da tûtte e bande,
Povea Farfalla! infin
O sghêuâ o no servì a ninte,
Perchè a gh’andò in te grinte

Chi l’acciappò pe ûnn’aa,
Chi l’atra ghe streppò,
Chi l'agguantò pe-a testa,
Chi e gambe ghe stoccò:
Se dèn quelli gardetti
Per fâla in menissetti:

[p. 77 modifica]


Oh! oh! disse a Formigoa,
No son ciù desgûstâ!
O costa troppo cäo
Chi a-o mondo vêu figûâ?
Oh! comme son reginn-a
D’ëse brûtta e picinn-a!

Ecco cose fa a bellessa,
E andâ sempre a fâse ammiâ:
Quanto mëgio l'è a saviessa,
E o stâ in casa a travaggiâ.


  1. sempre sgêuando inte l'ed. do 1822