Lûnäio zeneize 1932/E comæ
| ←A-i nostri tempi | Lûnäio zeneize pe l'Anno bisesto 1932 de E comæ |
Latin macheronico→ |
(A Texinin sciortindo de in casa a passa davanti a-a porta da Cattaen, e sciccomme questa a no se fá vedde, a torna indietro döe o trae votte, a tosce, a stranûa, insomma a fà tanto che l'ätra a se ne accorze e a sciorte lê ascì).
C. — Oh! chi se vedde mai — comme a ve và Comâ?
T. — Mâ.... son pinn-a de guai — eppure, cöse voeì
de travaggiâ son stanca — lasciaeme ûn pô quëtâ.....
n' ho mai ûnn-a palanca — da spende a mae piaxei!
C. — Bezeûgna aveí paziensa — cöse ghe voei mai fâ
quando se nasce sensa — dinnae, s'ha da laouâ.
T. — O sò ben!...solamente — me sento che ho o magon
de vedde tanta gente — (che son quello che son)
passasëa sensa stenti — pin de commoditae,
de lûsso..... ëse contenti....
C. — Comâ, no v'arraggiae
tanto o seí che in giornâ — sta ben chi no fà niente[sic]
T. — No me grattæ, Comâ — miae na me fae dî niente.....
che se me fae parlâ — ve ne contiö de belle,
creddeívelo, comâ! — Mi, o seí, no son de quelle...
o seí che me despiaxe — de destegâ di ciaeti,
e ciaeti no ne femmo, — semmo educae....
ma tûtti e créddan bonn-e) — ne fan de tütti i cöî!....
Prexempio, a Sciâ Ricchetta — a soeu do panattê,
che lengua maledda — chi a scontra, pöveo lê!
A te ghe çerne e prûxe — o no se poeu sarvâ....
C. — Lengua che a taggia e a cûxe.
T. — O sò mi ascí, Comâ!
E quell'ätra zoenotta — che a stà vixin a mí?
C. — Parlae da Sciâ Carlotta?.
T. — Bella cösinn-a, Scí!
Sempre co-a testa bassa — comme ûnn-a moneghetta,
C. — Ma a l'è ûnn-a bella figgia — Veddieí che a fâ a scignöa
mi son segûa che a troeuva — ben presto un bon partïo..
quello che l'è successo — all'oste, o Bertomê?
T. — Me pâ, coscì a un dipresso - no gh'è scappôu a moggê?
C. — Scì, co-o garson!
T. — Perbacco!!
C. — Ve zûo che n'ho piaxeí,
brutto, comme ûn maccacco, — vëgio che o perde o peí,
o l'ha vosciûo sposâ a nessa da sciâ Giggia
che, o seí voi ascì, Comâ — a poëiva, ëse sò figgia,
L'ëa ciù che naturale — che a sæ finïa coscí....
a se n'è andaeta via — de co-o maïo; aöa a stà
co-o farmacista, e pâ — che l'ätro o scïe contento!
T. — Cöse me dî, Comâ. — Madonna! cöse sento!
C. — No gh'è da mäveggiäse — seì che a-a giornâ d'anchoeu
bezeûgna rassegnäse — e fâ comme se poeu!.....
E o maïo da Marinn-a — Quello poco de bon!
ebben l'ätra mattinn-a — te l'han portôu in prexon!
Seí cöse gh'è de noeuvo? — che lê a s'è rassegnâ
e proprio o giorno approeuvo...
T. — Taxeí, taxeí, Comâ!....
C. — Ma me scordavo o mëgio — Sèi ben che in ta mae scâ
ghe stà ûn balordo, vëgio, — che o no poeu quaexi andâ...
Di un pô cöse ho sacciûo — da-a Lilla, in sce-o ballôu?
Che l'ätra séia a-o scûo — pe-e scae l'han incontrôu,
quella morte cichetta — càrrego de malanni,
con ûnn-a zovenetta — che a poëiva aveì chinz'anni!!
T. — No gh'è da mäveggiase — Aöa ciù vëgi son
ciù bezeûgna avvardàse. — Ma chi vegne o ciù bon.
Seí che l'è morto o Pippo — de Prè, o veterinäio?
T. — Segondo m'ha contöu — oltre all'appartamento,
son döî milioin de franchi, — fra titoli e dinnae
che o l'äiva misso a-i Banchi. — Ma gh'è ûnn-a novitae!
Aöa l'è sciortïo a mezo — che gh'è ascí ûn bastardetto,
e succediâ de pezo — perchè pe Castelletto
ghe vive ûnn-a famiggia — che o Pippo o protezzeiva
perchè, specie co-a figgia — o fäva comme o voiéiva.
A moae a fâ a pëtenaea — o maïo o perrucchê,
e-a figgia, in Valliciaea — (proprio vixin a lê)
a gh'à un appartamento — pin de comoditae,
e sò poæ o l'è contento — comme o l'è ascì sò moæ.
C. — A mí, voi o sèí. Comâ, — che o no m'è mai andaeto.
T. — Cöse ghe voei mai fâ — quello che è staeto è staeto:
A son da fâ o stroscin — da sûssâ o sangue a-a gente
con tûtti i sò milioin — gh'è vegnûo ûnn-aççidente.
C. — Dio l'agge in paxe! I morti, — benchè aggiàn vissuô mâ,
quantunque aggiàn di torti — se devan rispettâ.
T. — E o figgio da Cattaenn-a — Seí quello zoënettin
che o stava da-a Maddaenn-a — proprio in to carruggin
do Dûcca, e o praticava — da mëgo in te l'Uspiâ?
Sò barba o l'aggiûttäva — perchè o poëse studiâ,
ma sciccomme o l'aveiva — ûnn-a bella moggê
con lê a se l'intendeiva.... —
che in te ûn bello momento — l'aggiàn avvelenôu,
Doppo a sò morte, infæti — son sparii tûtti döî
ma dove son andaeti — no l'ho posciûo scrovî.
C. — Cöse che fan spavento — che mondo mascarson!
Che röba! In mae zûamento — m'attasto se ghe son!
T. — Ma l'è tardi, Comâ, — demmòne ûn cianto lì
ghe n'è ancon da contâ — ma anchoeu basta coscí.
C. — Va ben, démmoghe ûn taggio — Che devo consegnâ
mi ascí ûn pô de travaggio — tanto pe poeí mangiâ...
E, poi, se ne veddessan — chì ferme a discorrî
tanti morti de famme — che caccian via do fiato
pe criticâ ûn pô tûtti.... — no è forse vëo, Comâ.
T. — Son tûtti farabûtti — no staevene a occupâ.
Lasciaeli dî, no poeuan — mai riferise a nöî
poeuan bregâ quante voeuan — ma avian da fâ e da dî,
a-o Lillo daeghe ûn baxo.
T. — Aspettae ûn pô Cattaenn-a — pe voî gh'è ûnn ätra cösa
Sei che lazzù da-a maenn-a — ghe stà quella smorfiosa
da Giöxeppinn-a, quella — neigra che a fá camixe....
chi l'è che no-a conosce? - Con lê a no se ghe poeu!
Mi gh'ho zà daeto e gïo — perchè voeuggio quëtâ
e l'è tûtto finïo.... — Ma che a me lascie stâ!
T. — Va ben, ma invece lê — pâ che a pense a-o conträio.
Vëi, in sce-o marciapê — in fondo a-o Semenäio
l'ho vista che a parlava — co-a Nettinn-a do Cian.
e lê a t' ha començôu — a tiäme di mocchetti.
Pe no fâ unn-a ciassata — mi no ghe dävo a mente,
ma lê a fâ a sò bravata — e in faccia a tûtta a gente
a sbraggia: Poeí fâ o päo — co-a vostra Cattainin
e quello cöso cao — de sò maio; o Maxin!
Scí?! Me ghe voëivo asbriâ, — ma a Netta co-a Carlotta
no m'ha lasciôu passâ — saiâ pe ûn-n'ätra vòtta!
C. — Grazie,Texo, veddiëmo — se a me o diâ a mí ascì
e poi.... se ne faiëmo — ve o garantiscio mí!
Se a continua a angosciäme — e a me vëgne in ti pê
a costo de inciastrame — ghe sciappassiô o panê.
T. — Pe aöa no ne fae caxo — veddiemo cöse a fâ,
e no dî ninte a-o Maxo — pe no fälo inversâ.
Mi andiô a trovâ a Nettinn-a — perchè g'ho da parlâ
e se quella cösinn-a — fïto a no-a terminiâ
poeu däse che a l'incontre — a scarpa pe o sò pê.
Basta che a no me scontre — che dunque, pòvea lê!
C. — Restemmo coscí inteise — Comâ,, doman mattin
quande sciortî a fâ e speise — fermaeve da-a Main
verso noeuv'öe, me dieí — quello che eí combinôu
ma pe aöa, in mae davvéi, — cacciemmo via do sciôu.
T. — Dunque de noeuvo addio — finn-a doman mattin.
C. — Però me a ligo a ûn dïo — Salûte, Tëxinin!