Poexie zeneixi do Feliçe Santi/Sovia unn-a tomba

by Feliçe Santi

←O cä mæ Zena

Poexie zeneixi de Feliçe Santi Sovia unn-a tomba

L’amô→

Zena, Derelitti, 1940
transcriçion diplomattica (no l'é dito che-a grafia a no segge quella do curatô de st'ediçion postuma, ciutosto che quella de l'aotô)

SOVIA UNN-A TOMBA

Questo mûggetto de patan e tæra,
Ch’o s’asconde tramezo a tante croxe,
O crêuve, ö Sandra, a cascia chi te særa,
Ormai senz’anima nè voxe.

O crêuve tûtto o mâ che t’æ patio;
E tö speranze, i dûbbï e o disinganno,
Pe sprofondate drîta in te l’öblîo
Primma d’o bello che se passe l’anno.

Chi mai o vixitiâ, fra tante gente,
O mûggetto de tæra mâ buscoû?...
Föscia nisciûn no ghe daiâ ciû amente,
Föscia mi solo no me sö scordoû!...

Sôvia o mûggetto che te peiza addösso,
O pövia mörta, pe te poei pregâ,
Unn-a croxe de marmoû — appenn-a pössô —
Comme memmoja, ghe faiö acciantâ.

Zà, questo mondo ch’o l’össèrva tûtto,
O mormoriâ ch’a no ghe segge ancon;
O domandiâ perché no pörto o lûtto...
Senza vedde de drento a-o mæ magon.

Senza conosce e lagrime de sciamma
Che vèrso a nêutte sotta i mæ lenzêu,
Quande sento ûn lamento chi me ciamma,
Sento ûnn-a voxe ch’a m’arriva a-o chêu!

Son pövoû — ti ti o sæ — ghe vêu pazienza!
No pösso fâte lûtto co-i vestî;
No pösso voeite ben con l’apparenza...
O mæ, o lè ûn lûtto chi no pêu menti!

O lè drento de mi, ch’o röde, o strazia;
Ch’o me særa o scingûrto, o me strangôa;
O no m’accörda paxe, o no fà grazia,
Manco ûnn-a nêutte, ûn giorno, ûu quarto d'ôa!

Con questo lûtto; chi, davanti a Dio,
A-i pê da Croxe, te vegniö a pregâ;
A portaghe ûn fiôre, speranzîo;
Ma c’ûn profûmmo chi no sà scordâ.

E se nisciûn no ghe dajâ ciû amente
A-o mûggetto de tæra mâ buscôu,
Çèrto mi solo, in mëzo a tante gente,
Creddilo, Sandra, no t’aviö scurdôu!