 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
Zà, questo mondo ch’o l’össèrva tûtto,
O mormoriâ ch’a no ghe segge ancon;
O domandiâ perché no pörto o lûtto...
Senza vedde de drento a-o mæ magon.
Senza conosce e lagrime de sciamma
Che vèrso a nêutte sotta i mæ lenzêu,
Quande sento ûn lamento chi me ciamma,
Sento ûnn-a voxe ch’a m’arriva a-o chêu!
Son pövoû — ti ti o sæ — ghe vêu pazienza!
No pösso fâte lûtto co-i vestî;
No pösso voeite ben con l’apparenza...
O mæ, o lè ûn lûtto chi no pêu menti!
O lè drento de mi, ch’o röde, o strazia;
Ch’o me særa o scingûrto, o me strangôa;
O no m’accörda paxe, o no fà grazia,
Manco ûnn-a nêutte, ûn giorno, ûu quarto d'ôa!
Con questo lûtto; chi, davanti a Dio,
A-i pê da Croxe, te vegniö a pregâ;
A portaghe ûn fiôre, speranzîo;
Ma c’ûn profûmmo chi no sà scordâ.
E se nisciûn no ghe dajâ ciû amente
A-o mûggetto de tæra mâ buscôu,
Çèrto mi solo, in mëzo a tante gente,
Creddilo, Sandra, no t’aviö scurdôu!
