Piaggio M. - Poesie 1846/Esopo Zeneize/A Lûmassa e a Formigoa

Da Wikivivàgna
Esopo Zeneize de Martin Piaggio
A Lûmassa e a Formigoa
[p. 48 modifica]

FOA XXV.


A LUMASSA E A FORMIGOA.


Un giorno ûnn-a Lûmassa
Pötronn-a e mâ inclinâ,
A disse: E cose serve
Che stagghe a travaggiâ?

L’è megio no fâ ninte,
Per vive m’inzegniö,
Andiö a röbâ pe-o mondo,
Segûa, che ghe riûsciö,

[p. 49 modifica]


Mi no scigöo, nè canto,
Nisciûn me pêu sentî,
Vaddo ciannin e adaxo,
Nisciûn me pêu scrovî;

Mi veddo e sento tûtto,
Ho quattro corne armæ
De quattro êuggi finiscimi,
Che scrêuvan lonxi assæ;

Porriö asconde o bottin
Senza nisciûnn-a penn-a
In ta mæ casa vêua,
Che porto appeiza ä schenn-a.

Oh che mestê mai comodo
Scialla! che vaddo a fâ!
Mangiâ, beive e dormî
Senza aveì da stentâ!

Ma mentre a raxonnava
Coscì forte tra lê,
Ghe disse ûnn-a Formigoa:
Vòrtite ûn pö inderrê?

Ti no t’accorzi ancon
Con fâ tanto da brava,
Che in te l’andâ, mincionn-a,
Ti perdi sempre a bava?

Ti lasci ûnn-a gran striscia
Chi marca o to cammin;
Cangia mestê, chè dunque
Ti fæ cattivo fin.

L’ommo chi tesce inganni,
Do travaggiâ nemigo,
Dove o ghe pensa meno,
O trêuva o so castigo.