Pagina:Rime.diverse.1612.djvu/185

Da Wikivivàgna

Donca, Chiazza, se n'era ro scrivàn
Hereditavi sette miria lire?
Che queste cose vuì posse* paire
Me maraveggio, affè da Crestian:

No voreì donca a un'arma dá de man
Ne lasse*, che nissun ve tiegne, o stire,
Andá da un'amoraò, che ve l'affire,
E ammazzá, menizzá questo marran.

Che sette miria lire; Chiazza, odivo
Sei che oerità de roeze, giasemin
Farieva* un morto, e squexi torná vivo

Per contra un vivo, che n'ha de sodin
O spussa, creiro a mi, che ve ro scrivo
Per ogni verso come un sorfanin.



Me respose un segnó, di pù che abbocco.
Ch'ogni concetto di se pò in Zeneize;
E perche d'esto vitio ro repreise,
O m'haveiva per xanni, e per balocco.

E o disse, mi no craò, solo se tocco.
Duì sonetti o l'havé feti in un meize,
Quelli cari, o me dè, mi ghe desteize
Duì sonetti in un'hora, o restà mocco.

Non se pò vive pe ro Pueta Tosco,
Noi a sentiro lié brutó da chen;
Lié come un gatto d'India o buetta mosco: