Scì-scì, sciâ vadde pûre e sciâ no temme,
Che o mæ o lè ûn gôsso bon, ch’o tëgne o mâ.
Basta tegnîse ben in scë due remme,
Manco sciâ voêse, sciâ porriæ negâ.
Lì sciâ gh’a cörda e prîa pe dâse fondo;
Sciâ gh’a o bolacco pin pe brûmezzâ;
I bollettin ciû boin de questo mondo,
E ûn mûggio de vermello pe inlescâ.
Sotta paggêu ghè fuscina e salajo,
Percöse, a-o mondo, tûtto se pêu dâ,
Ghe, se ghe dèsse ûn pescio ûn pö stondajo,
O no gh’æse, dio varde, da scappâ.
Sciâ se mette da fianco a-o lanternin,
Ch’o lè posto da bôghe e da bolaxi,
E, con quattro remmæ, sciâ lè vexin,
Se vegnisse do mâ, ö pe di atri caxi.
Sciâ se demôe; e se, verso mëzo giôrno,
Sciâ vedde che pe-e bôghe en messe dîte
Sciâ sarpe pûre, che due, a-o sêu ritôrno
Mi gh’ë preparo in toä... zà bèlle frîte!
Pagina:Poexie zeneixi do Feliçe Santi 1940.djvu/34
Câa