L’è ûn ôa de relêujo ch’o me-o löccia,
E-o m’ha niangiôu zà ûn franco de vermello:
Ma, veddiêi cöse ve diggo, so gh'incöccia,
O l’è d’ûn chillo armeno!... Ammiæ o natello!...
Cös’ei dito?... Un ghigion?... Ve vîra a böccia!
O dà de tocche da rompî o çimello!.....
No ghe veddêi che a lensa a s’incartöccia?
Quante ghe scommettei ch’o l’é un nazello?
L’ûrtima vötta ch’ö pescôu chi a-o Mêu,
Pe carne battezzâ — in t’ûn battidêuggio,
No conto micce — n’hö piggiôu ûn boggêu!
Oriesci föscia dî che no l’inghêuggio?...
Stæ a vedde!... Ghe tîo, e a vadde comm’a lêu!...
Posciôu rompîse o collo!..... Hö fæto schêuggio!
Pagina:Poexie zeneixi do Feliçe Santi 1940.djvu/35
Câa