 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
türchin, pe mettighe drentu a cua, quande cumençava a ciöve.
.jpg)
Sciü da bravu, Medôu — disse a Fuæ o-u Can-barbin — Fanni sübbitu attaccâ a ciü bella caroçça da mæ scüderia e piggia a via du boscu. Quande ti saiæ arivòu sutta-a gran Ruve, ti gh’atruviæ desteizu insce l’erba ün povou mariunettu mezu mortu. Arecöggilu cun gaibu, pôsilu ciancianin insci-i cüscin da caroçça e portilu chì. T’hæ acapiu? —
U Can-barbin, pe fâ intende ch’u l’aiva acapiu, u scrullò træ o quattru votte a gueña de razu türchin ch’u gh’aiva derê, e u partì o-u gran galoppu.
De li a ‘n pô se vidde sciurtî da-a scüderia ‘na bella caruççetta cuu de l’aia, tütta inbuttia de ciümme de canaiu e fudrâ a l’internu de fiocca e de cremma cu-i savuiardi. A caruççetta a l’ea tiâ da çentu cubbie de rattin gianchi, e u Can-barbin, assettòu in scerpa, u ciuccava a scuriâ a drita e a
