 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
Nu so cumm’a l’anesse, ma u fætu u l’é che ün bellu giurnu stu toccu de legnu u l’acapitò inta büttega de ‘n vegiu bancâ ch’u gh’aiva numme meistru Tôgnu, ma tütti o-u ciammavan meistru Çeexa pe via da punta du sö nazu ch’a l’ea delungu lüstra e muæla cumme ‘na çeexa möja.
Apeña meistru Çeexa u l’ebbe vistu quellu toccu de legnu u se sciallò tüttu e, danduse ‘na frettadiña a-e muen pi-â cuntenteçça, u murmuò a meza vuxe:
— Questu legnu u l’é capitòu a tenpu, vöggiu servîmene pe fâ ‘na ganba de tôin. —
Ditu fætu, u piggiò sübbitu u picoççu amuòu pe cumençâ a levâghe a scorça e a desgrusciâlu, ma quand’u fü li pe lasciâ partî a primma piccuçâ u l’arestò cu-u braççu suspeizu per l’aia, percose u sentì ‘na vuxiña suttî suttî ch’arecumandandusegh’a disse:
— Nu piccâme guæi forte! —
.jpg)
Figüæve cumm’u l’arestò quellu bun vegiu du meistru Çeexa!
