 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
.jpg)
Cumm’a l’andò che Meistru Çeexa, bancâ, u truvò ün toccu de legnu, ch’u cianzeiva e u rieiva cumme ‘n figgiö.
Gh’ea ‘na votta...
— Ün re’[1] — diâ sübbitu i picin che me lezan.
— Nu, figgiö, ei sbaliòu. Gh’ea ‘na votta ün toccu de legnu.
U nu l’ea ün legnu de varsciüa, ma ün toccu da pilla, de quelli che d’invernu se mettan inte stive e inti camin pe açende u fögu e pe ascâdâ e stançie.
- ↑ Ü e ö se lezan “türbæ” cumme fa i Tudeschi. A e’ finâ cu l’apostrufu a s’ha da leze averta e cürta. Æ e a-e se lezan comme n’e averta. E vucale cu-u circunflessu se lezan lunghe e rebelæ. A ñ cu-a tirde a se leze a-a zeneize: per ez. pe dî buña s’ha da dî bunga ma sença prununçiâ a g: bun-a (ma föa de Zena ghe dixan bun-na).
