 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
U gjò i öggi abrettiu pi-a stançia pe vedde d’unde mai a pueiva ese sciurtia quella vuxiña e u nu vidde nisciün! U l’amiò sutto-u bancu, e nisciün; u l’amiò drent’in armaiu ch’u l’ea senpre seròu e nisciün; u l’amiò inta corba di riççi e da seröja, e nisciün; u l’arvì a porta da büttega pe da ‘n’öggiâ ascì insci-â stradda, e nisciün. E alua?...
— Ho acapiu, — u disse alua riendu e grattanduse a perücca — se vedde che quella vuxiña me l’ho assünnâ. Rimetemmuse a louâ. —
E repiggiòu u picoççu in man, u tiò zü ‘na sulenniscima piccuçâ insci-u toccu de legnu.
— Ahi, ti m’hæ fætu mâ! — criò duinduse a sollita vuxiña.
Stavotta meistru Çeexa u l’arestò de stüccu, cu-i öggi föa da-a testa pi-a puiia, cu-a bucca spalancâ e cu-a lengua ch’a cazeiva zü scin o-u mentu cumme ‘n mascherun de funtaña.
Apeña ghe turnò a parolla u cumençò a dî tremandu e chechezandu do-u spaventu:
— Ma de dund’a saiâ sciurtia a vuxiña ch’a l’ha ditu “Ahi”?... E scì che chì nu gh’é annima viva. Che segge pe caxu stu toccu de legnu ch’u l’agge inpreizu a cianze e a alamentâse cumme ‘n figgiö? Mi nu mo-u possu credde. Stu legnu, to-u chì, u l’é ‘n toccu de legnu da camin, cumme tütti i atri: e a cacciâlu intu fögu gh’é da fâ buggî ‘na pignatta de faxö... O dunque? Che ghe segge ascuzu drentu quarchedün! Se gh’é ascuzu quarcün, tantu pezu pe lê. Oua l’agiüstu mie! —
