 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
A Vurpe, ch’a l’ea çoppa, a caminava arenbanduse o-u Gattu: e u Gattu, ch’u l’ea orbu, u se lasciava guidâ da l’Urpe.
— Bun giurnu Pinocchiu — disse a Vurpe, saiandulu cun bellu gaibu.
.jpg)
— Cumme l’é che ti sæ u mæ numme? — dumandò u mariunettu.
— Cunusciu ben tö puæ.
— Dunde l’é che ti l’hæ vistu?
— L’ho vistu vêi insci-a porta de caza so.
— E cose l’é ch’u fava?
— U l’ea in manneghe de camixa e u tremava do-u freidu.
— Povou puæ! Ma, so-u Segnû u-u vö, da ancö in avanti u nu tremiâ ciü!...
— Perché?
— Perché mi sun vegnüu ün gran scignuru.
