 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
in questa stoia, che pe-i so straggi e a so insaçiabbile vuraçitæ, u l’ea ciammòu «l’Attila di pesci e di pescuei.»
Inmaginæve u spaventu du povou Pinocchiu, a-a vista du mustru. U çercò de scansâlu, de cangiâ stradda; u çercò de scappâ: ma quella inmensa bucca spalancâ a ghe vegniva senpre incuntra cu-a veluçitæ de ‘na sæta.
— Asprescite Pinocchiu, pe caitæ — criava bæandu a bella cravettiña.
.jpg)
E u Pinocchiu u nüava a-a despiâ cu-e braççe, cu-u petu, cu-e ganbe e cu-i pê.
— Curi Pinocchiu, perché u mustru u s’avexiña!... —
E u Pinocchiu, arecügendu tütte e so forçe, u redugiava a grinta inta cursa.
— ‘Mia Pinocchiu!... u mustru u te razunze!... To-u li!... To-u li!... Fanni fitu pe caitæ, dunque t’ê spacciòu!... —
