Pagina:Pinocchiu2019.djvu/188

Da Wikivivàgna

dumandò nutiççia a quanti u l’incuntrò pi-a stradda, ma nisciün l’aiva vistu.

Alua u l’andò a çercâlu a caza: e arivòu insci-a porta u piccò.

— Chi gh’é? — dumandò u Muchettu de drentu.

— Sun mi! — rispuze u mariunettu.

— Aspeta ün pô, e t’arviô. —

Doppu mez’ua a porta a s’arvì: e figüæve cumm’u gh’arestò u Pinocchiu quande, intrandu inta stançia, u vidde u sö amigu Muchettu cu-ina gran beretta de cutun in testa, ch’a gh’arivava scin sutta u nazu.

A-a vista de quella beretta u Pinocchiu u se sentì squæxi cunsulòu e u pensò sübbitu drentu de lê:

— Che l’amigu u segge moutu da mæ mæxima moutia? Ch’u l’agge lê ascì a freve de l’aze?... —

E fandu mustra de n’esise acortu de ninte, u ghe dumandò cu-in fatturizu:

— Cumme ti stæ, mæ câu Muchettu?

— Beniscimu: cumme ün rattu inte ‘na furma de furmaggiu piaxentin.