 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
demuiemu da-a matin a-a seja e staiemu senpre alegri.»
— E percose ti desci amente o-u cunseggiu de quellu fasu amigu, de quellu cattivu cunpagnu?
— Percose?... percose, Marmuttiña mæ, mi sun ün mariunettu sença sæximu... e sença cö. Oh! se gh’avesse avüu ün cicinin de cö, nu aviæ mai abandunòu quella buña Fue’ ch’a me vueiva ben cumme ‘na muæ, ch’a l’ha fætu tantu pe mi!... e a quest’ua nu saiæ ciü ün mariunettu... ma saiæ invece ün figgiö cumme se de’, cumme ghe n’é tanti! Oh!...
Ma se incuntru u Muchettu, guâi a lê! Ghe ne vöggiu dî ün saccu e ‘na sporta! —
E u fe’ l’attu de sciurtî. Ma quand’u fü insci-a porta, u s’aregurdò ch’u gh’aiva i uege d’aze, e vergugnanduse de mustrâle in pübbricu, cos’u l’inventò?
.jpg)
U piggiò ‘na gran beretta de cutun e infiandusia in testa u si-a carcò scin sutta a punta du nazu.
Dapö u sciurtì: e u se misse a çercâ u Muchettu da per tüttu. U-u çercò inte stradde, inte ciaççe, inti tiatrin, in ogni lögu: ma u nu l’atruvò. U ne
