trunbetta cuscì piccin e suffucòu ch’u paiva u siâ de ‘na çinçaa.
— To-u chì! — criò u Muchettu, driçanduse in pê.
— Chi gh’é? — dumandò u Pinocchiu.
— U l’é u caru ch’u ven a piggiâme. Alua, ti vö vegnî sci o nu?
— Ma a l’é proppiu vea — dumandò u mariunettu — che ‘nte quellu paize i figgiö nu g’han l’ôbligu de stüdiâ?
— Mai, mai, mai!
— Che bellu paize!... Che bellu paize!... Che bellu paize!... —