Pagina:Pinocchiu2019.djvu/174

Da Wikivivàgna

trunbetta cuscì piccin e suffucòu ch’u paiva u siâ de ‘na çinçaa.

— To-u chì! — criò u Muchettu, driçanduse in pê.

— Chi gh’é? — dumandò u Pinocchiu.

— U l’é u caru ch’u ven a piggiâme. Alua, ti vö vegnî sci o nu?

— Ma a l’é proppiu vea — dumandò u mariunettu — che ‘nte quellu paize i figgiö nu g’han l’ôbligu de stüdiâ?

— Mai, mai, mai!

— Che bellu paize!... Che bellu paize!... Che bellu paize!... —