 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
L’ürtimu ch’u l’arestò ‘nta re’ u fü u Pinocchiu. Apeña u pescòu u l’ebbe tiòu föa, u spalancò da-a maaveggia i sö grosci öggi verdi, criandu quæxi spaventòu:
— Che razza de pesciu u l’é questu? Di pesci fæti a stu moddu nu m’aregordu d’aveine mai mangiòu. —
.jpg)
E u se misse turna a ‘miâlu cun atençiun, e doppu aveilu ben ben amiòu pe ogni versu, u finì cun dî:
— Hu-acapiu: u dev’ese ‘na gritta de mâ. —
Alua u Pinocchiu murtificòu de sentîse pigiâ pe ‘na gritta, u disse de ‘n tun risentiu:
— Ma che gritta e nu gritta? Sciâ l’amie cumme sciâ me tratta! Mi, pe so reggula, sun ün mariunettu.
— Ün mariunettu? — replicò u pescòu. — Diggu a veitæ, u pesciu mariunettu u l’é pe mi ün pesciu növu! Megiu cuscì! Te mangjô ciü vuentea.
