 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
— Avanti! e camiña spediu! Dunca guâi a ti! — Sença fâselu ripete u mariunettu u cumençò a caminâ pe quellu strazettu ch’u purtava intu paize. Ma u povou diâu u nu saiva mancu ciü lê in che mundu u se fuise. Ghe paiva d’assünâse, e che brüttu sönnu! U l’ea föa de lê. I sö öggi vedeivan tüttu duggiu: e ganbe ghe tremavan: a lengua a gh’ea arestâ ataccâ o-u çê da bucca e u nu pueiva ciü destaccâ ‘na sula parolla. Epü, in mezu a quella specce de stüpiditæ e de inbâgiamentu, ‘na spiña benben agüçça a ghe pertüzava u cö: saiv’à dî u penscêu de duvei passâ sutta i barcuin da caza da so buña Fue’, in mezu a-i carabinê. U l’aviæ ciütostu prefeju de muî...
Ean za arivæ e stavan pe intrâ intu paize, quande ‘na bufâ de ventu strapaçun a levò d’in testa o-u Pinocchiu a beretta, purtandughia luntan ‘na dexeña de passi.
— Permettei, — disse u mariunettu a-i carabinê — che vagghe a piggiâ a mæ beretta?
— Vanni püre: ma femmu ‘na cosa a-a spedia. —
U mariunettu u l’andò, u l’arecügette a beretta... ma, invece de mettisia in testa, u si-a misse in bucca tra i denti, e dapö u cumençò a curî de gran cariera versu a ciazza du mâ. U l’anava cumme ‘na balla de scciöppu.
