Pagina:Pinocchiu2019.djvu/150

Da Wikivivàgna

I carabinê, giüdicandu che fuise difiççile razunzilu, gh’açiòn aprövu ün grossu can mastin, ch’u l’aiva guagnu u primmu premmiu inte tütte e curse di chen. U Pinocchiu u curiva, e u can u curiva ciü che lê: pe questu tütte e gente s’afacciavan a-i barcuin e ingremenivan a stradda, ansciuze de vedde a fin de ‘n palliu mai tantu fêu.

Ma nu puén levâse sta cuæ, percose u can mastin e u Pinocchiu sulevòn lungu a stradda ‘na tâ nüvia de püa, che doppu pochi menüti nu se ghe veddeiva ciü ninte.