 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
U Cunbu u pigiò l’asbriu e inte pochi menüti u l’arivò cu-u xöu mai tantu in atu, ch’u tuccava quæxi e nüvie. Arivòu a quell’âteçça strourdinaia, u mariunettu u l’ebbe a cuixitæ de mettise a ‘miâ in zü; e ghe pigiò mai tanta puiia e di tæ barlüguin che, pe scansâ u peigu de finî de sutta, u s’inturtignò cu-e braççe, streitu streitu, o-u collu da so pennüga cavarcatüa.
.jpg)
Xuòn tüttu u giurnu. In sci-u fâ da seja u Cunbu u disse:
— G’ho ‘na gran sæ!
— E mi ‘na gran famme — azunse u Pinocchiu.
— Fermemmuse a questa cunbæa pochi menüti; e doppu se rimettiemu in viagiu, pe ese duman matin a l’arba insci-a spiagia du mâ. —
Intròn inte ‘na cunbæa dezerta, duvve gh’ea sulu che ‘n baçî pin d’ægua e ‘n çestin pin de veççe.
U mariunettu inte tütta a sö vitta u nu l’aiva mai pusciüu suffrî e veççe: a sentîlu lê, ghe metteivan
