 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
U Cunbu, a sta risposta, u chinò fitu e u végne a pôsâse ‘n tæra. U l’ea ciü grossu che ‘n bibin.
— E alua ti cunuscjæ u Geppettu ascì. — u dumandò o-u mariunettu.
— So-u cunusciu! U l’é u mæ povou puæ! U t’ha foscia parlòu de mi? Ti me ghe porti da lê? ma u l’é ancun vivu? rispundime pe caitæ: u l’é ancun vivu?
— L’ho lasciòu trei giurni fa insci-a ciazza du mâ.
— Cos’u fava?
— U se fabbricava da lê ‘na barchetta pe traversâ l’Oceanu. Quellu povou ommu l’é ciü de quattru meixi ch’u gîa po-u mundu in çérchia de ti: e, nu avendute pusciüu truvâ, u s’é missu in testa de çercâte inti paixi lunten du növu mundu.
— Quante gh’é de chì a-a ciazza? — dumandò u Pinocchiu cun anscêtæ e affannu.
— Ciü de mille chilommetri.
— Mille chilommetri? o mæ câu Cunbu, che bella cosa se puese aveighe e tö ae!...
— Se ti vö vegnî, te ghe portu mie.
— Cumme?
— A cavallu insci-a mæ gruppa. Ti peixi tantu?
— Peizu? tütt’atru! Sun leggiu cumme ‘na föggia. —
E li, sença stâ a dî atru, u Pinocchiu u sâtò in gruppa o-u Cunbu; e missu ‘na ganba de chì e l’atra de la cumme fa i cavalleriççi, u criò tüttu cuntentu: «Galoppa, galoppa cavallin, che g’ho sprescia d’ariâ!...»
