gh’arenbò adossu ün grossu magö a möu de puntellu.
E dapö u cumençò a baiâ; e baiandu proppiu cumme s’u fuise ün can da guardia, u fava cu-a vuxe: bu-bu-bu-bu.
A quellu baiâ, u paizan u sâtò d’in lettu e, pigiòu u scciöppu e avançanduse o-u barcun, u dumandò:
— E cose gh’ælu?
— Gh’é i laddri! — rispuze u Pinocchiu.
— E duv’ælan?
— Intu pullâ.
— Oua chiñu. —
E defæti, int’ün amen, u paizan u chinò: u l’intrò de runça intu pullâ e, dopp’avei aciappòu e seròu inte ‘n saccu i quattru fuin, u ghe disse in tun de vea cuntenteçça: