 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
— A-a fin fæta ghe sei cheiti inte mæ muen! Puriæ pünîve, ma nu sun cuscì vigiaccu! In cangiu me cuntentiô de purtâve duman a l’oste du paize vexin, ch’u ve spelliâ e u ve cüxiniâ a üzu levre in agruduçe. U l’é ün ônû che nu ve meitæ, ma i ommi larghê cumme mie nu ghe fan caxu a ste menüççie!... —
Quindi u s’avexinò o-u Pinocchiu, u se miss’a faghe tante careççe e, fra i atre cose u ghe dumandò:
— Cumme t’hæ fætu a scruvî u cunplottu de sti quattru laddretti? E dî cho-u Melanpu, u mæ fidu Melanpu, u nu s’ea mai acortu de ninte!...
U mariunettu alua u l’aviæ pusciüu cuntâ quellu ch’u saveiva; saiv’a dî ch’u l’aviæ pusciüu cuntâghe i patti vergugnuxi stæti fæti tro-u can e i fuin: ma aregurdanduse cho-u can u l’ea mortu, u pensò sübbitu drentu de lê: — A cose serve acüzâ i morti?... I morti en morti, e a megiu cosa che se posse fâ a l’é quella de lasciâli in paxe!...
— A l’arivu di fuin insce l’æa, t’êi adesciu o ti durmivi? — cuntinuò a dumandâghe u paizan.
— Durmiva; — rispuze u Pinocchiu — ma i fuin m’han adesciòu cu-i so burbuggi, e ün u l’é vegnüu sciña chie o-u cazottu pe dîme: «Se ti prumetti de nu baiâ e de nu adesciâ u padrun, niatri te regaliemu ‘na pullastra bella piâ.» Ei acapiu? Aveigho-u muru de fâ ‘na pruposta pægia! Perché bezögna savei che mi su-in mariunettu che gh’aviô tütti i difetti de stu mundu: ma nu gh’aviô mai quellu de spallezzâ e tegnî man a-e gente dizuneste!
