Pagina:Pinocchiu2019.djvu/104

Da Wikivivàgna

atençiuin e tante cüe amuuze... e pensâ che se ancö su-ancun vivu, o-u devu a lê! Ma se pö ese ün figgiö ciü ingratu e ciü sença cö de mi?...»

Mentre ch’u dixeiva cuscì, tütt’assemme u s’afermò spaventòu e u fe’ quattru passi inderê.

Cos’u l’aiva vistu?

U l’aiva vistu ün grossu Serpente acuegòu traversu a stradda, ch’u gh’aiva a pelle verde, i öggi de fögu e a cua apinçuiia ch’a ghe fümava cumme ‘na cappa de camin.

Inpuscibbile inmaginâse a puiia du mariunettu, che, aluntananduse ciü de mezu chilommetru, u s’assettò insce ‘n magâ, aspêtàndu cho-u serpente u se n’anesse ‘na buña votta pe-i fæti so e u lascesse libberu u passu da stradda.