Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/109

Da Wikivivàgna

Va (o ghe disse) da quell’ ommo,
Co-i to lûmmi dagghe aggiûtto,
Fallo ben virtuoso in tûtto,
Sccetto, onesto e galantommo,
E coscì ti gh’insegniæ
A trovâ a Feliçitæ.

A Veitæ presto a l’andò
Da quell’ommo in casa so,
A ghe stè per qualche giorno,
Poi a Giove a fè ritorno,
E a ghe disse : « Sommo Dio,
« I comandi to ho eseguïo,
« Ma son stæta inûtilmente
« Da chi è sordo, e no me sente,
« Cose diggo o no capisce,
« Cose vêuggio o n’eseguisce,
« O vêu fâ cose o vêu Lê,
« Onde son tornâ chi in Çê. »

Giove ghe a fè torna andâ
Co-a Raxon accompagnâ,
Perchè questa a s’intendesse
Con Lê megio, e a o persuadesse,
E d’accordo co-a Veitæ
I difetti ghe levassan,
E a vëa stradda gh’insegnassan
Pe arrivâ a Feliçitæ;

Da quell’ommo ritornòn,
Ma a brassetto o ritrovòn
A ûn so amigo sviscerôu
Di ciù antighi, o ciù zelante,
E o compagno ciù costante,
Che Amô-proprio o l’è ciammôu,