Pagina:Marston56.46-133.djvu/69

Da Wikivivàgna

e lo zovem non respondea niente.

E messê santo Andrea disse: "O crudera femena chi crudementi vöi fâ morî to figio!"

E lantô questa dona disse a lo zuxe: "Messê, lo mê figio s'è acostao a questo homo pöa che lo cassai da mi."

E lo zuxe, crossao, comandà che lo zovem fosse misso dentro uno[sic] sacho inpexao e che pöa o fosse zitao in mar, e fè mete santo Andrea in prexom fin che ello avesse deliberao a che morte o devesse morî.

Or orando messê santo Andrea in prexom, subitamenti o vègne un trom in la prexom chi spaventà tuta la gente con una grande terra tremora, de che elli cheitem tuti in terra. E la maire de lo zovem cheite in terra tuta bruxâ de lo frogoro. E lantora e' zem tuti a lo apostoro demandandoge mizericordia, che questa cossa devesse sesâ, e lo zuxe con tuta la soa famigia se convertim a la fe' de messê Ihu. Xe..


Mirachullo de messê santo Andrea apostoro.

Lezesse de um vescho lo quâ viveiva monto onestamenti e avea grande devociom in messê Ihu. Xe. e in messê santo Andrea. E agiando de questo lo demonio grande invidia, in monti modi studiava de intentallo e de inganallo. E a la fin lo demonio preize forma de una femena fantina e vègne a lo paraxo de questo vescho e disse che ella se vorea conffessâ da ello. E lo vescho ge mandà a dî che ella se devesse confessâ da lo so confessao, a lo quâ ello avea daito larga libertae. E ella ge mandà a dî che ella non vorea dî le soe secrete sarvo a ello. E lo vescho consentì e lassalla vegnî a ello. E seando asetai inseme ella incomenssà a dî: "Segnor mê, mi como zovena figia de rè sum vegnua a voi in abito pellegrim e si me sum partia da mê paire, persochè, cossì como rè, o me vorea dâ per mogiê a um zovem lo quâ era grande segnô, a lo quâ e' respoxi che avea in odio ogni cossa carnâ e che avea promisso a Xe. la mea verginitae. E vegandome costreita da mê paire, e non possandoge contradî, e' me sum vossua avanti partî ocurtamenti, cha vegni me[sic] de quello che o promisso a Xe.. E mi, odando de la vostra bona fama, e' sum vossua vegnî chì sote la vostra goardia per schivâ la vanitë de lo mondo."

E lo vescho maravegiandosse monto de so e vegandola monto delichâ, si la incomenssà monto a conffortâ e se professe[sic] monto de aitorialla in ogni cossa, e si l'inconvià quello iorno a disnâ conseigo. E ella schuzandose disse: "E' temo che questo non ve fosse de infamia." E lo vescho ge disse como a la tora ge sarea de monte persone, per che questo non ge sarea de infamia. E ella consentì.

Or asetandose a la tora, l'um promê l'atro e li atri de intorno, lo vescho goardando a questa fo monto preizo de ella, in tanto che o deliberava in so cör lo modo de peccâ conseigo. E stagando lo vescho in quella tentaciom, subitamenti messê santo Andrea vègne a la porta a guiza de um pelegri[sic] e pichà monte[sic] forte la porta per vorei intrâ dentro. E lo vescho disse a questa se ge piaxea che ge fosse averto. E ella disse de non, fin a tanto che o non avesse assoto alchune questioim che ella ge vorea fâ. E lo vescho disse: "Inter noi non è chi sapia espone questioim a questo, ma voî como savia farei la questiom." E ella disse: "Sea, e fai demandâ a questo quâ è lo mao mirachullo che Dee feisse in pocho spacio." E seando lo pelegri[sic] demandao de la questiom per lo messo de lo vescho, e ello respoze che la deversitae è la tes[t]a de le persone, che tuti li homi chi eram e saram in fin a la fin de lo mondo o non se ne troverà doi chi in tuto fossem semegieivi l'um a l'atro, e in si pocho lögo sum tuti designai lo stao de lo corpo. E faita la reposta piaschaduno disse che veramenti o l'avea ben respozo.

E lantora ella ge fè l'atra questiom e disse: "Va e demandage in quâ lögo è pu ato la terra da lo cel."

E lo pelegrim disse: "Va e dige, là und'è lo Segnô messê Ihu. Xe., lo quâ preize carne umana e con quella è resusitao."

E fo affermao propiamenti da tuti.

E lantô questa prepoze la tersa questiom e disse: "Se ello assollve questa, si ge sarà averta la porta." E disse: "Va e dige quanto è ato lo cell da la terra."

E faita la demanda lo pelegin[sic] disse: "Va e dige che ello po megio assollve questa questiom, persochè ello l'a mezurâ."

E digando lo messo la reposta, deprezente questo demonio da l'atra parte se partì a modo de um fumo. E vegando lo vescho questo, si se repreize monto de lo so peccao e comandà che fosse averto a lo pelegrim e che o fosse menao suza. Ma o non fo trovao. E pöa in vixiom messê santo Andrea aparse a lo vescho e ge disse como ello l'avea deliberao da lo demonio.


La lezenda de messê san Tomao apostoro.

Consoseacossachè seando messê san Thomao apostoro apè de Sesaria, lo nostro Segnor messê Ihu. Xe. si ge aparse e si ge disse: "Lo rè de India Gondiffero manda lo so spendao in Siria per trovâ um homo ato a fâ torre, e inpresò aparègate, che e' te vögo mandâ con ello. E mi sarò senper conteigo, e si non te abandonerò mai. E quando ti averai aquestai questi de India con corona de martirio verai a mie." Respoze messê san Tomao: "Tu ê mê Dee e mê Segnô e mi sum to servo, sea a la toa vorontae." E digando queste parolle o fo vegnuo la famiga de lo rè de India, lo quâ avea nome