Pagina:Marston.Ms.56.1-45.djvu/12

Da Wikivivàgna

per archuim söi servixi, la dona intrà monto presta in la camera, si la serà, e pöa a ge disse: "Joxep, e' vögio che ti gaxi comeigo".

E vogiando Jorepe insí föra de la camera, ella lo tègne forte abrasao. Or vegando so Joxep si se despogià lo mantello per vorei fuzí, e la dona si lo tègne forte in man e si incomensà a (a) criare[sic] e fe a savei a tuti quelli de caza como Joxep l'avea vosua forssá. E quando lo segnó fo retornao a caza, si trovà (tuta) la soa dona tuta turbá e demandege[sic] so che ella aveiva, e ella ge disse che quello ihavo, in chi ello pigiava tanta fianssa: "Si m'a vosua forsá, e quando e' criai si se ne fuzì de föra e per poira ello me lassà lo montello[sic] cossì como a possuo vei tuti quelli de caza".

E quando lo segnó ave odío so, si fo monto irao, ma per so o non ge vosse lantora dí niente, salvo che o lo fe mete in prexom, in la quá era doi famigi de lo ree. E l'um de quelli era pastao[sic] e l'atro era staito senescharcho de lo ree. E tu[sic] doi s'aveam una nöte asonao uno[sic] söno, e, quando o fo l'umdemam, piaschum de lor cointà lo lor söno, e quando Joxep li ave odij si ge disse: "Lo ree si farà apichá l'umdeman um de voi". E l'atro o disse che lo ree ge perdonereiva e che o lo retornereiva a lo so officio. E dito che g'ave questo, si ge pregà che o se arecordasse de ello. E tuto seguì como Joxep ge avea dicto.

Or seando Joxepe staito doi agni in prexom e lo ree faraom si se asonà che ello era in um prao e che o veiva VII vache le pu grasse e le pu belle che o visse mai, e pöa o ne vi VII atre le pu magre e le pu seche che o visse mai. Or lo re faraom fo de questo söno monto spaventao e fe demandá de li pu savij homi che o savesse, e si ge cointà questa vixiom asochè elli g'asponessem questo söno, e non ge trovà nisum chi ge lo savesse espone. E alaora lo senescharcho, chi era staito in prexom, si se arecordà de Joxepe e ze a lo re e si ge disse: "Segnor, sapi che in prexom è um fanti' chi te saverà bem esponne lo to söno".

E lo re ge disse: "Como lo sai-tu?"

Respoze lo senescarcho: "Segnó ree, saihi che atra vota che 'o me feisti mete in prexom, o fo la vostra marsè che voi me perdonasti, e seando in la prexom, e' contai a questo fantim um söno che me avea asonao e ello me disse che voi me perdonereissi e che 'o me tornereisti[1] a lo mé officio. E lo vostro pastó, chi era in prexom, semegeivementi s'asonà um söno, e ello ge disse chi voi lo fareisti l'umdemam apichá, e cossì segnor voi feisti".

Or quando lo re ave inteizo so, si comandà che Joxep ge fosse menao davanti, e vegnuo che o ge fo, lo re ge cointà lo söno. Alaora Joxep ge disse: "Segnó, quelle VII vache chi ti ai visto cossì grosse e grasse e belle, si seram sete agni chi sarà tanto gram e tanta abondanciam[sic] che non sarà nissum chi lo possa cögie, e le atre VII, che ti ai visto cossì seche e cossì magre, si seràm (agni) VII agni depoí questi sterilli che o non se troverà canpo chi porte gram per tuto lo vostro terrem. Unde, segnó, fa so che e' te dirò, soè, in quelli sete agni che sarà la divicia fai amugiá che se inpe tuti li magazem e granai, asochè la toa terra sea in grande divicia, asochè la gente non sapiam so che sea famia ni caristria".

Or lo re vegando che Joxep era si savio, si lo fe governao de tuta la terra de Egito e comandà a caschum che o fosse faito tuto so che avea dicto Joxep. E si fe ordená monti granai e magazem, e in quelli agni VII de la divicia ello fe rechöge tanto gram per tuta la terra de Egito, che grande maravegia era unde ello avea possuo trová tanto gram. E quando quelli sete agni fom passai de quella grande abondancia e in li sete agni sterili o fo grande caristria, che o non se trovava gram per dinë, e lantó lo re cognossè che Joxep avea dicto veritae e che l'avea gram siencia. O fe Joxep lo mao segnó chi fosse in tuto Egito, aprövo la persona de lo re, e tuta la gente ge favam grande honore[sic] cossì como se ello fosse lo re. E quando Joxep vi che era la caristria, si fe arví tuti li granë e

  1. nota che primma o l'ha scrito "perdonereissi" sença "t" (G. Musso)