Pagina:La Zingara 1664.djvu/127

Da Wikivivàgna

no me responde. Mi comenzo à satá in frenesia che pareiva ro Diao, perchè mi son un homo che quando intro in biestia e' ghe staggo un piezzo. Me retiro un poco e veggo in quello uscí fuœra un vestio de coró con ra so cinquadea sotta chi me parse un Sordatto. Mi m'inveninei com'un Toro e, confesso ro vero, ghe mancà poco che no l'afferrasse per un pié [e] ro buttasse à ro Muœ Nœvo perchè o servisse per scuggiera.

Lich.
Ti ro vorreivi fá, ma ti no t'incallassi.

Cap.
E' no ro fei perchè e' no me parse ben, ni m'è honó metteme con un'homo solo, ma me reservei de fane pagá re patte à chi m'havé feto re corne. Vaggo e acciappo un fiaschetto chi deia tegní cosa de vint'ammore, ro fasso impí d'incrostio, vaggo de ver cà de quella fantescuzza, aspieto ch'a se fasse à ro barcon e taffe!, ghe tiro e ghe fasso un lavó d'ombrati su ro morro e ghe desmuo ra casa d'in simma in fondo. Addeviné se ghe vosse unna