Pagina:La Zingara 1664.djvu/126

Da Wikivivàgna

Cap.
Te dirò: l'hommo bravo non puœ muœ stá senz'un poco d'amó. Prima che fuisse inamoroù de ti e' fava un pó l'amó con unna Bergora Bruggiassotta ch'era come ri cappuin de servetto data grascia. Unna votta ra trovei ch'a l'andava à accattá e hebbi comodité de descrovimeghe, e ghe disse re mé qualité, ch'ero hommo de levaghe ri moscuin d'attorno, e che à tempo e à lœgo savé cazzá man, investí, sattá adosso, e ch'in somma haveiva in man da poei fá dro ben e dro má, ma ghe disse d'avantaggio, perchè a no me tegnisse manco per un'hommo rotto. Houra basta, accorcetei re becue in manera che passava poche seire ch'a no m'arvisse ra porta, e pareiva ch'a m'havesse levoù affettion.

Lich.
Se so Patronna l'havesse tegnua streita come me ten mi ra mé, ti n'haveressi havuo tanta larghezza.

Cap.
Houra unna seira ch'artaria fumavan vaggo à ra mé hora e fazzo: "è è è là", e me spurgo. Veggo ch'a