Pagina:G. Peragallo - Poesie - 1870.djvu/13

Da Wikivivàgna

A sciâ Netta inveninâ
A se sciûga presto i êuggi
Che cianzeivan comme trêuggi,
E a ven zû pe-e scäe a-o scûo
A derrûo che te derrûo.
Miæ che caxi! pe despeto
L'é a scaa streita e fæta a peto.
A moggê chi ven con impeto,
Comme ûn spirito folletto,
A no vedde o cataletto,
A ghe piggia ûnn-a testâ,
E a o fa cazze zù da scâ.
Sbalordïa da-o colpo, a vêu
Trattegnîse, e a no se pêu;
A sò majo a cazze addosso,
E van zù dosso bordosso.
Un o dixe : a l'é finïa!
L'atra a sbraggia: beccamorto!
S'arve a cascia, säta o morto,
In to scûo s'accresce a puïa,
E s'addescia a tanto sciato
Tûtto quanto o vexinato.
In Asciria gh'è l'ûzansa
Che se sentan remesciâ,
Sciòrtan tûtti d'in ta stansa,
Arvan porte, van a miâ
Chi remescia, chi busticca,
Pronti sempre a dâghe a cicca;
Perché g'han di mandillæ,
E di laddri in quantitæ.