Pagina:Fioretti 1465.djvu/32

Da Wikivivàgna

che o ge rendesse lo spozo de l'anima soa.

E a la fin, quando a Dee parsse avei asai proao la soa paciencia, Dee lo vosse consolâ e um di che frai Zoane andava per la silva[sic] cossì aflito e tribullao per la stanchessa o se misse a seze e acostandosse a una prea, con lo vizo tuto bagnao de lagreme e goardando inver lo cel, e Ihu. Xe. ge aparsse subitamenti rente ello. E non sapiando frai Zoane de unde o fosse vegnuo, si non dixeiva ninte. E vegando e cognossando che ello era Xe., subitamenti o se ge butà a li pê e con amaro pianto o lo pregava umermenti e ge dixeiva: "Secorime, Segnô mê, inperssochè sensa ti, Salvao mê docissimo, e' stago in tenebre e in pianti; o Agnello mansuetissimo, e' stago per ti in angustie e in poira; o Dee atissimo e' stago senssa ti e si sum despogao de ogni bem, e inperochè tu ê Ihu. veraxe; e senssa ti e' sum perduo e danao, inperochè tu ê vita de le vite, e senssa ti e' sum sterillo e arido, inperochè tu ê fontana de ogni bem e de ogni gracia; e sensa ti e' sum tuto desconsorao; inperochè tu ê Ihe. Xe. nostra redenciom. E inperò inlunminame, meistro graciozo e pietozo pastô, inpersochè sum st[a]ito toa pegora agni II-V e che sea indegno".

Ma perssochè lo dexiderio de li santi homi, li que Dee induxia a exaudî, e pöa o li asende a mao amô e merito, e inpersô ch Xe. beneito si se parte sensa exaudillo e parllage ninte, e vassene per lo dito montexello. Alaora frai Zoane se levà su e corsege de derê e da cavo se ge butà a li pê, e con una santa oportunitae si lo retegne e con devotissime lagreme o lo pregà digandoge: "O docissimo Ihu. Xe., abi mizericordia de mi. [Esaudiscimi per la moltitudine della tua misericordia] e per la veritae de la toa salvaciom e rendime alegressa de la toa fassa e de lo to pietozo goardo, inperochè de la toa mizericordia tuta la terra n'è pina." E Xe. se partì anchora da ello sensa parllage e senssa dage nissuna consolaciom; e ge fava como fa la maire a lo figio quando a ge fa apena lo peto e che a se lo fa vegnî de derê pianzando, perchè o lo prende pu vorentera. De che frai Zoane restà con pu frevô de seguillo; e zointo che o l'ave, Xe. se revozè inver ello e lo goardà con lo vizo alegro, e arviandoge le soe santissime brasse si l'abrassà docissimamenti: e in quello arvî de le brasse frai Zoane vi inssî de lo so santissimo peto radi maravegoxi de luxe, li quai inluminavam tuta la silva e eciamdee l'anima e lo corpo so.

E alaora frai Zoane se inzenogà a li santissimi pê de Xe.; e Ihu. Xe. beneito ge porzè begnignamenti lo pee como o fè a la Madareñda[sic] perchè o lo baxasse, e frai Zoane pigandollo con grande reverencia si lo bagnà de tante lagreme che veramenti o parea un'atra Madarenna e dixa[sic]: "E' te prego, Segnô mê, che ti non goardi a le mê peccë, ma per la toa santa passiom e per lo spandimento de lo to sangoe preciozo, resusita l'anima mea in la gracia de lo to amô, consoseacossachè questo sea lo to comandamento, che noi te degemo amâ con tuto lo cör e con tuto l'effeto*; lo qua comandamento nissum non lo po conpî senssa lo to aitörio. (per) Amantissimo Figör de Dee, àiame, asochè e' te ame con tuto lo cör e con tuto lo mê poi."

E stagando cossì frai Zoane in questo parllâ a li pê de messê Ihu. Xe., ello fo exaudio, e ave da ello la prima gracia, soè la fiama de lo divin amor, de che o se sentì renovao e consolao; e cognossando lo don de la divina gracia de esse retornao in ello, ello incomenssà a regraciâ Xe. beneito e a baxâ devotamenti li söi pê. E pöa redrisandose per goardâ la fassa de lns, e Xe. beneito ge porzè le soe main santissime e baxàgele, e baxai che o ge le ave, o se apenssà* e acostandosse a lo peto de Ihu. Xe. e baxandollo, e Xe. beneito semegeivementi si lo baxava. E de questo abrassâ frai Zoane centì tanto odô divin, che se tute le specie e tute le cosse odifferoze de lo mondo fossem stete zointe inseme, e' saream parsue una spussa a conperaciom de quello odô de Xe.; alaora frai Zoane fo tuto levao in Dee, e questo odô ge durà in l'anima soa monti meixi.

E d'alora avanti la soa bocha fo abeverâ de la fonte de la divina sapiencia e de lo sagrao peto de lo Salvao e ne insiva parolle maravegoze, le que muava lo cör de quelli chi le odivam e si favam grande fruto a le anime. E in lo monte de la silva, in lo qua stetem li beneiti pê de Xe., e per um spacio de intorno, frai Zoane sentiva quello odô e veiva senper quello sprendô, quando e' l'andava lì e de lì a um gran tenpo.

Retornando frai Zoane Zoane in ello e partendosse la prezencia corporâ de Xe., e ello romaze consorao de la soa divinitae, e bem che frai Zoane non fosse homo leteruo[sic] per uman studio, ello axolveiva maravegozamenti e desheirava le sotillissime questioim de la divina Trinitae e li proffondi misteri de la santa Scriptura. E pöa monta vota parllando a lo Papa davanti a li cardenai e a ree e a baroni e a meistri e a doti, e a tuti parea grande maravegia per le ate e proffonde parolle che o dixeiva.

A lozo de messê Ihu. Xe.


50.

Digando una vota lo dito frai Zoane messa um di pöa de Tuti-li-santi per tute le anima[sic] de li morti, secondo che la Zexia a ordenao, e offeriando con tanto effeto de caritae e con tuta pietae e conpassom[sic] quello atissimo Sagramento, lo qua per la soa effichacia le anime de li morti dexiravam sorva tuti li atri bem che questo per lô e' pocessem fâ*, per modo che e' paream che se desfeissem tute de docessa e de pietae e de caritae fraterna. Per la qua cossa levando devotamenti lo corpo de Xe. de quella messa e offeriandollo a Dee Paire e pregandollo per amô de lo so beneito Figör Ihu. Xe., lo qua per recoverâ le anime se era misso in croxe, che ge piaxesse de deliberâ le anime de le peñe de lo prugatörio per ello creae e rechatae; e faita l'oraciom o vi insî incontenente infinite anime de lo prugatörio, a modo de fume* de fögo innumeraber* chi insivam de dentro una fornaxa de fögo, e queste o le vi montâ tute in cel per merito de la passiom de Xe., e lo qua ogni di è offerto per li vivi e per li morti in quella santissima hostia e degna de esse orâ in seculla secullorum.

Amen.


51.

A lo tenpo de frai Jacomo de Falerone, homo de grande santitae, lo qua era grevementi infermo in lo lögo de Molliano de la custodia de Fremo; frai Zoane de la Verna, lo qua alaora stava a lo lögo de la Massa, e odando de la soa infirmitae, persochè o l'avea como so caro