Pagina:Eneide 1895.djvu/70

Da Wikivivàgna

42
Tûtt’assemme s’annûvia e se fa scûo
E se sente tronâ d’in lontananza,
Poi de stisse ciû larghe ancon che ûn scûo
Fan za nasce ûn pittin de titûbanza,
Quindi, sæte, gragnœûa, pioggia[1] a derûo,
Te mandan a fâ futte l’ordinanza
E scappan tûtti a reo, che pân paghæ
Sotto a rocche e cascinne, e in ti paggiæ.

43
In te questo bordello e sta derotta
Soli Enea con Didon, restan li a torse;
Senza ûn erbo, ûn paggiâ da andaghe sotta,
Senza pægûi* e adreitûa senza risorse;
Tutt’assemme se gîan, te li ûnn-a grotta
E dö maximo<ref>mæximo<ref> asbrîo, senza stä in forse
Senza pûia d’incontrâ di orsci e di löi
Se ghe fûttan de sotto tutti dôi.

44
Aoa chi vegniæ ö bon, vegnieiva ö spesso
Se ve vuesse contâ cose han fottûo,
Ma le* megio passaghe pe refesso
E ciuttosto peccâ ûn pittin de scûo
Che ghe* de cöse che ûn bambin de gesso,
Ö paisan ciû tanardo e ciû tambûo
Ö ghe trœûva d’istinto ö senso e ö fî
Senza mette i puntin proprio in sce l’i.

  1. ægûa