Pagina:Eneide 1895.djvu/37

Da Wikivivàgna

87
In sce a porta maggiô, tûtto luxente
Pin de croxi, de sciarpe e de galloin,
Pirro ö se dava comme ûn accidente
Alternando co-e botte, i sacranoin.
Comme quando ûn batoso prepotente
Ö se pâ in drîto de mezûa* mascoin
Solo percöse ö le* vestîo dä festa
E ö l’ha ö vinetto che ö gh’ascâda a testa.

88
C’ûn picosso in te man, sto bulicugge
Ö piccava in ta porta a ciû no posso,
Marmo, færi, cantæ, paivan fregugge,
Cazzeiva tûtto zû, dosso e bordosso,
Finalmente ö portâ, pâ che ö se doggie
Sotto a forza da leva e dö picosso,
Ö fa vedde ö cortile e i colonnati,
E stanze do Re attuale e di antenati.

89
Li gh’ea ûn mûggio de donne e de figgiœû
Mezi morti dao sciâto e dao spavento,
Chi in camixa o inghϞggeito in ti lensϞ,
Chi n’aveiva adreitûa de vestimento.
Ö l’ea ûn lûo continûoû de strenze ö chœû
Per chi avesse ûn pittin de sentimento,
Ûnna mostra de chœûsce e de tettin
Da fâ perde ö çervello a ûn capûssin.