Pagina:Eneide 1895.djvu/104

Da Wikivivàgna

144
Inflescibile e dûa quindi Didon
Pe finîla ûnna votta e de pettâ
Benche giâna dâ pûia comme ûn limon,
Coe pûpille bexinscie, inveninâ
A se fa forza e con risolûzion
A te monta in sce ö rogo, a sfoddra a spâ
A le dæta da Enea c’ûn atro fin,
E a se a punta con gaibo in ti tettin.

145
Dando ûn ûltimo sguardo ao noto letto,
Triste ricordo da demôa passâ,
A se mette a ragnâ comme ûn pivetto
Pensando ae giande[1] che ö g’ha visto fâ,
E a ghe dixe cianzendo: oh ti diletto
Testimonio e occaxion do mæ peccâ,
Continûo campo d’amorosa lotta,
Aoa acchœûggime morta ûn âtra votta.

146
Ecco, a messa a le* dîta, e son çenâ
Daggo ûn buffo a candeia e addio vexin!
No ghe* verso de poeila arremediâ
E son mi che me ö cianto in to stoppin;
Aoa quando sô morta e assotterrâ
Cose resta de mi e do mæ destin?
Ho da ö ninte fondoû questa Cittæ
Vendicoû mæ marîo, fottûo mæ fræ.

  1. cose