Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/278

Da Wikivivàgna


Mon. (a parte). A non è goffa no! e a trœuvo molto asperta e disinvolta.
Ott. (adittando Monodda). Questo è un ommo, chi porræ êsse d'un soccorso maravegioso intr'i nostri bezœugni, s'o voresse agiutâne.
Mon. Ho fæto proponimento, anzi ho zurao de non m'imbaraççâ mai ciù in çerte bagatelle... ma se me pregherei comme và, tutti doî.... se poræ dâ che....
Ott. Ah caro Monodda, se per avei o tò agiutto non ghe vœu âtro, che pregâte, te sconzuro con tutto o cœu, de mettite a o timon da nostra barca, e de guidara a tò piaxei.
Mon. (a Giaçintin-na). E voî non parlæ? Prægheme (ride).
Giaç. E mì per tutto quello, che a o mondo avei ciù de caro, ve suplico de vorei favorî, Monodda carissimo, o nostro amô.
Mon. Bezœugna avei dell'umanitæ, lasciâse vinçe... Chi pœu resiste! Andæ; che vœuggio impiegame in tutto e per tutto in vostro vantaggio.
Ott. e
Tib. Dî da vei?
Mon. (a Ottavio). Çitto (a Giaçintin-na). Andæ via, e non dubitæ de ninte.