Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/279

Da Wikivivàgna
SCENA IV.
OTTAVIO, MONODDA, TIBURÇIO.



Mon. (a Ottavio). Voî sciô Ottavio appareggiæve a sostegnî l'abordo de vostro Poære.
Ott. T'asseguro, che quest'abordo me fâ tremâ, e son tanto timido de naturale, che non so comme a me posse riuscì.
Mon. In primmo lœugo bezœugna stâ fermo, e forte in sostegnî o primmo incontro; perchè s'o ve trœuva debole, o ve meneâ con e piccagge comme un figgiœu de doî anni. Studiæ un pô a manea de ciantâve... un pò de sfacciatagine, e pensæ a responde resolutamente sciù quello, che o ve vorrà interrogâ.
Ott. M'inzegnerò a a megio che porrò.
Mon. Vegnî chì, femmo un poco d'eserciçio, e vedemmo se zugherei ben o vostro rollo. Alon. Faccia quadra... Testa âta... Guardæme fisso in faccia.
Ott. Coscì?
Mon. Un poco ciù risoluto.
Ott. Va ben?
Mon. Ottimamente. Figuræve che mi sæ vostro Poære, chi arrive chì arraggiaô, e respondeime con risoluçion comme se foîsse lê mæximo... Comme pendin da forche... Poco