Esopo Zeneize 1822/A Lumassa, e a Formigoa

Da Wikivivàgna
Esopo Zeneize de Martin Piaggio
A Lumassa, e a Formigoa
Zena, Stampaja Pagan, 1822 - Primma ediçion
e en stæti reixi con êu e ôu.
In notta e diferençe co' l'ediçion do 1846.


[p. 26 modifica]
FOA XIII.
A Lumassa, e a Formigua.


Un giorno un-na Lumassa
Potron-na e mâ inclinâ,
A disse: cose serve
Che stagghe a travaggiâ?

L’è megio no fâ ninte,
Per vive m’inzegniò,
Andiò a röbâ pe-o mondo,
Segûa, che ghe riusciò;

Mi no scigüo, nè canto,
Nisciùn me pêu sentî,
Vaddo adaxin, e legea,[1]
Nisciùn me pêu scrovî,

Mi veddo, e sento tutto,
Hò quattro corne armæ
De quattro êuggi finissimi,
Che scrêuvan lonxi assæ;

[p. 27 modifica]


Porriò asconde o bottin
Senza nisciunna pen-na
In ta mæ casa vêua,
Che porto appeisa ä schen-na;

Oh che mestê mai comodo
Scialla! che vaddo a fâ!
Mangiâ, beive, e dormî
Senza avêi da stentâ!

Ma mentre a raxonava
Così forte tra lê,
Ghe disse un-na Formigua:
Vozite un pò in derrê?

Ti no t’accorzi ancon
Con fâ tanto da brava,
Che in te l’andâ, mincion-na,
Ti perdi sempre a bava?

Ti lasci un-na gran striscia,
Chi segna o tò camin;
Cangia mestê, che dunque
Ti fæ cattivo fin.

L’ommo chi tesce inganni,
Do travaggiâ nemigo,
Dove o ghe pensa meno,
O trêuva o sò castigo.

  1. ciannin e adaxo inte l'ed. do 1846