Rimme taggiasche/Lettera di Nofaste Sorsi

Da Wikivivàgna
Lettera di Nofaste Sorsi scritta ad un suo amico
con le risposte che fa ad altre lettere scritte dai maligni

de Steva Rosso
eddito da E.G. Parodi e G. Rossi into Gior. Stor. Lett. da Lig. - IV, 1903.
↑torna a-a lista di atri scriti
[p. 352 modifica]

LETTERA DI NOFASTE SORSI
SCRITTA AD UN SUO AMICO,
CON LE RISPOSTE, CHE FÀ AD ALTRE LETTERE
SCRITTE DA’ MALIGNI



I. Lettera scritta all'Amico.

Messè Prè Piro Zane à me rexouro
Con voi, perch’i me sei parente, e amigo,
E me sei caro chiù ch’un motto d’ouro.

Sacchiei donca, ch’à son dentr’un’intrigo,
E no sò quando me ne leccerò,
E me prego chiù tosto à coglie un Figo.

Mi no poscio savè se mi haverò
Ra patienza, che me ghe vorrea,
Con tutto zò à soffrì m’inzegnerò.

E per no fà carche maccarronea,
O carche grossa bestialitae
Mi no porto de fuso a ora correa,

Dre Lettere mi hò visto in veritae
Staite scrijte cozzì à Paisai
Chiene d’invidia, e de malignitae.

Ra prima contegnìa dre chianchie assai,
Che ra me historia n’eira stizza bella,

[p. 353 modifica]

Perche troppo l’havea brutti parlai.

E che sereva staito meglio s’ella
Fosse staita composta à ra Toscana,
Senza stà à di de quei dra Cittadella.

O veramenti faita à ra Romana,
Perch’à sto muoo à ghe piaxerea,
Mà à ro muoo, che l'è faita à pà villana.

Ra seconda da poi così dixea,
Che l’eira bella quanto se può dì,
Ma che giasteme assai lasciao gh’havea.

E che deveva azonzeghe ben mi
A re giasteme anco ro mà dro buò,
E ro mà de San Lazaro anche sì.

Ra terza, ch’è vegnua puoi de de fuò
Scrittame da un’amigo affettionao
Dixe, che Ser Zerbin vè no ra può.

E quando quell’amigo hà demandao
Cosa ghe manca, ch’à non ghe piaixe
No gh’à sapuo de xù buttaghe sciao.

Ra quarta poi, ch’assai me despiaixe
Dixe, ch’intro Porciè donde se balla,
Se fè remò, ni mai se voxe taixe.

E ghe fò un ch’havè negro una spalla,
Portando gran perigo esto cozzì
De no poè mai chiù zugà à ra balla.

Ra causa dro remò, che se fè lì
Non è, così à ro vè, che se zugasse
Ni à Motta, ni à Mancauda, ò à Siribì;

Ma pà chiù presto, che se lamentasse
Dra gente assai, chi se trovava offesa,
Ch’in te l’historia à no ri mentovasse.

I amighi poi, che voxen fà defesa
Dixen rà mè raixon con tanta stizza,
Ch’ò ne è vegnuo questa si gran contesa.

Che ve ne pà Messè? gh’ello chi attizza
Ro fuogo de buon cuò sottra paella
Per frize ri frexuoi co ra panizza?

Ma à ghe n’hà dijto, che Vincè dra Bella
Nò se ghe retrovà per quella seira,
Manco ghe capità Vincè dra Stella.

Vorreiu ben sentì sonà ra leira
Chiù ben, che no sà fà ro sivorello
Imperià sottrì cettroi dra Teira.

De chiù s’ò gh’eira Vincè Barixello
Vorreivi vè carche persona morta,

[p. 354 modifica]

E se vorreua fà carche maixello.

Eirelo, meglio, ch’in tra Cà dra Morta
Mi fosse andaito à fa dro corpo duro,
O mangià con Beglin formaggio, e torta?

O sereva ben staito chiù seguro
De lascià andà re historie, e re lezende,
E dighe à tutti, mi no me n’incuro.

Perche s’havesse atteso à re merende
Senza vorrè cercà tante raixon
Mi n’haverea nexun chi me reprende.

Ma donde vago nè? mi son pù buon;
Donca darò ad intende, ch’hò pessè
Dre chianchie bestiae d’esti menchion?

Dijghe da parte mea, caro Messè,
Com’i serei lazù si na vacchetta,
Ch'i lascien stà s’elli no ra vuon vè.

E fai vegnì con voi Mastro Moschetta,
E Zovan Boarè, con Lazarin
Ro Bresca, anco so frai Vincè Ravetta.

E s’ò fesse besuogno anco Beglin,
E Benaiotto, con Domè Ghirà,
Bellocchio, Antogno Peiro, e Scattolin.

Andai con esti, e poi lasciai ragnà
Chi vuò ragnà, perch’esta compagnia
Mi v’asseguro, ch’à ve servirà.

Perch’i son tutti una figliola mia,
Son Cricca da l’amigo, e me vuon ben,
E m’han sempre mostrao gran cortesia.

Lezeighe donca quanto se conten
Int’esti versi c’hò scrijto de sotta;
Ni ve pigliai fastidio de nien,

Perch’i vorrei sentì una bella botta.